Caleidoscoop

Kinski - Down Below It’s Chaos

Kinski -  Down Below It’s Chaos
[cd, Sub Pop/Konkurrent]

Sommige bands maken meteen al hun beste plaat en sommige bands groeien nog met hun discografie mee. Kinski behoort tot die laatste categorie. Het recept van de band is doorgaans vette zeventiger jaren rock, die ze afwisselen en mengen met soundscapes, experimenten en zinderende noise. En dat alles instrumentaal. Op hun alweer zevende release (inclusief een split met Acid Mothers Temple) Down Below It’s Chaos trekken ze die lijn gewoon weer verder door. Met hun allerverslindende gitaarmuren weten ze te imponeren. Daar tussenin tonen ze ook over een hoop subtiliteit te beschikken, hoewel ze vaak snel weer overgaan tot experimenteren of het tempo weer omhoog gooien om de volgende muur te bouwen. Ze leuken hun muziek ook op met psychedelische elementen, die vooral afkomstig zijn van gitarist, toetsenist en tevens fluitist Matthew Reid-Schwartz. Geheel onverwacht begint gitarist Chris Martin (niet te verwarren met die van Coldplay) te zingen. Het viertal, dat verder gecompleteerd wordt door bassiste Lucy Atkinson en drummer Barrett Wilke, toont daarmee weer eens aan zich nog steeds verder te willen ontwikkelen. Het is een mooie afwisseling op de overheersende instrumentale stukken. De productie is in stevige en vooral goede handen van Randall Dunn (Sunn0))), Eart, Boris). Het geluid van Kinski kan je ergens tussen Sugar, Sonic Youth, Black Sabbath, Masters Of Reality, Acid Mothers Temple, Tool en Oneida in plaatsen. Ik ben zeer benieuwd hoe dit zich in de toekomst gaat ontwikkelen, maar Kinski levert nu alvast een uitstekend werk af.

MP3:

Punching Goodbye Out Front

door Jan Willem Broek

Christy & Emily - Gueen’s Head

Christy & Emily - Gueen’s Head
[cd, The Social Registry/Konkurrent]

De meisjesduo’s heb je in allerlei smaken, van raar en eigenzinnig tot lieflijk en rockend. Ik denk dat je het duo Christy & Emily uit New York wel een beetje van alles wat mag noemen. De zang op hun cd Gueen’s Head is harmonieus en lieflijk. Maar de rauwe zeventiger jaren rock verraadt niet alleen dat Christy Edwards een rock achtergrond heeft, ook hun liefde voor The Velvet Underground is hier evident. Verder heeft ze overigens ook John Fahey-achtige muziek in haar vingers. Emily Manzo heeft een conservatorium achtergrond, wat wellicht voor de subtiele inbreng en sterke composities zorgt. In sommige stukken lijken ze een milde variant op CocoRosie. Daarnaast krijg je ook de avant-folkrock van Hail, de altcountry van Tarnation en de psychedelische liedjes van weleer van The Mamas & The Papas voorgeschoteld. Naast de gitaar zijn het de toetsinstrumenten (piano, Wurlitzer) die de dienst uitmaken. Ondanks de soms wat rauwe of avant-gardistische aanpak dompelen ze het geheel op intieme wijze toch onder in een prettig nachtelijke atmosfeer. Ze wekken ook nergens de indruk bloemen in hun haar te dragen, daarvoor is het te nuchter. Opvallend leuk plaatje, dat met iets meer dan 30 minuten ook precies lang genoeg duurt.

Luister Online:

Gueen’s Head

door Jan Willem Broek

Carta - The Glass Bottom Boat

Carta - The Glass Bottom Boat
[cd, Resonant]

Het Britse Resonant label is de thuishaven voor postrockers en melancholici die ook nog eens een liefde voor IJsland hebben. Na alweer een aantal sterke releases dit jaar van Small Sails, Port-Royal, Stafræn Hákon, Ölvis en Yellow6 brengen ze nu de cd Glass Bottom Boat van het Amerikaanse Carta. Deze band bestaat momenteel uit gitarist Kyle Monday, bassist/toetseniste Sacha Galvagna (Charles Atlas, Rosa Mota), gitarist Raymond Welter (Speedboat) en drummer Raj Ojha. Die laatste heeft niet aan het album bijgedragen. Voor de cd heeft hoofdverantwoordelijke Kyle naast de andere genoemden de hulp ingeroepen van pianist/trompettist Jared Matt Greenberg (Charles Atlas), cellist Alexander Kort (Subtle), bassist Eli Crews (Beulah), drummer Sonny Culbertson (Speedboat) en de inmiddels weer ex-leden Sarah Bell (zang, piano, melodica, accordeon, bellen, keyboards) en Jason Perez (gitaar, piano, keyboards). Veel verschuivingen in vijf jaar tijd hebben er echter niet toe geleid dat dit album een allegaartje is geworden. In tegendeel. Het is eigenlijk uiterst consistent en zorgvuldig opgebouwde postrock. Ze combineren dat met landerige en vooral desolate uitstapjes die doen denken aan Red House Painters en Lanterna. In slechts 2 stukken, waaronder de verpletterende titelsong, is de wonderschone stem van Sarah te horen waarmee ze in het vaarwater van L’Altra en Espers terechtkomen. Daarnaast blijven ze meestal hangen aan de rustige, maar spannende kant van het postrock spectrum waarbij Giardini Di Mirò, Mogwai en Godspeed You! Black Emperor om de hoek komen kijken. Het is een uitgebalanceerd prachtalbum voor de gevoelige postrocker.

Luister Online:

Kavan / Larva / Oliva

door Jan Willem Broek

Susanna - Sonata Mix Dwarf Cosmos

Susanna - Sonata Mix Dwarf Cosmos
[cd, Rune Grammofon/Konkurrent]

Susanna Karolina Wallumød, kortweg Susanna, is normaal onlosmakelijk verbonden met The Magical Orchestra. Hiermee heeft ze al twee hemelstrelende albums uitgebracht, die in het bijzonder gekenmerkt worden door haar fluweelzachte jazzstem. De begeleiding is veelal ingetogen, minimalistisch en jazzy en wordt vooral verzorgd door Morten Qvenild (In The Country, Jaga Jazzist). Ze schept altijd een geheel eigen wereld met haar verstilde, maar dwingende pracht. De cd met de merkwaardige titel Sonata Mix Dwarf Cosmos is nu haar solodebuut. Maar misschien dekt een merkwaardige titel ook de lading wel. Solo is overigens een groot woord met een gastenlijst van 9 man. Hieronder wederom Morten (piano, synthesizer), maar ook haar broer Christian Wallumrød (piano), Ola Fløttum (gitaar) van The White Birch en Helge Sten (gitaar, mellotron, productie) van Deathprod en Supersilent. Susanna zingt en speelt gitaar en piano in de door haar geschreven composities. Alle instrumentatie is uiterst subtiel en minimaal en de muziek wordt geheel omhoog gehouden door haar stem. Daarbij is neigt de muziek licht naar jazz en heerst er een nachtelijke atmosfeer. Wat dat betreft is er niets veranderd. Toch is het accent nog iets meer verschoven naar haar stem, die werkelijk uit een ander deel van het universum afkomstig lijkt. Bewogen, melancholische liedjes die weten te strelen, te troosten en te ontroeren. De begeleiding zorgt dat alles fraai geaccentueerd wordt zonder een noot teveel te spelen. Het moge duidelijk zijn dat Susanna ook zonder The Magical Orchestra een magische indruk weet achter te laten. Ze zorgt met haar schitterende album voor isolatiemateriaal tegen de boze buitenwereld.

door Jan Willem Broek

Seabear - The Ghost That Carried Us Away

Seabear - The Ghost That Carried Us Away
[cd, Morr Music/Konkurrent/Baked Goods]

Ze stoppen iets in het water van die IJslanders, of er spuit iets bijzonders uit de geisers. Maar het zorgt ervoor dat het wemelt van de kwalitatief hoge muziek die ook nog eens heerlijk melancholisch is. Ölvis, Stafræn Hákon, Sigur Rós, Múm, Blindfold, Mugison, Benni Hemm Hemm en ga zo maar door, zijn voorbeelden die dat alles onderstrepen. Ook hebben ze daar een zogeheten zeebeer. Deze <b>Seabear</b>, Sindri Már Sigfússon geheten in het dagelijkse leven, heeft eerst nog met een Grizzly Bear samengewerkt en in eigen beheer een plaatje uitgebracht. Nu is de beer los en komt met het debuut The Ghost That Carried Us Away aanzetten. Zijn album is doorspekt met melancholie, maar op een milde wijze. Hij is daarmee wat frivoler dan de eerder genoemde artiesten. Samen met een handvol gasten presenteert hij zijn folkachtige popmuziek. De luchtige gitaarklanken wordt verrijkt met piano, xylofoon, triangel, elektronica, blazers, strijkers en uiteenlopende grappige geluiden. Het zijn onderkoelde en door de atmosfeer en in het bijzonder de zang tegelijk ook weer uiterst zwoele liedjes. Rijk gedetailleerde, mistige en etherische songs die op zonnige wijze gevoelige snaren weten te raken. Het doet het meest aan Sufjan Stevens denken, maar ook Ölvis, Iron & Wine, Benni Hemm Hemm, Elliott Smith, Ms. John Soda en Múm mogen tot de aanknopingspunten gerekend worden. Belangrijkste is dat deze sterke cd vol fraai afgewerkte liedjes de zomer weer wat meer kleur geeft.

Luister Online:

Hands Remember / I Sing I Swim / Arms (Popup-player start vanzelf op)

door Jan Willem Broek

Rolan Vega - Documentary

Rolan Vega - Documentary
[cd, Community Library/Baked Goods]

Hij is er al een hele tijd mee bezig, maar hier is dan eindelijk het debuut Documentary van Rolan Vega. De man uit Chicago is een fervente synthesizerspeler en heeft zijn creaties de afgelopen jaren als een goede wijn laten rijpen. Hij maakt zijn muziek zowel voor korte films en andere media als voor zichzelf om zijn liefde voor de synthesizer te uiten. Het begin van de cd is nog gebaseerd op de synthesizermuziek van Kraftwerk, Jean Michel Jarre en andere oude helden. Maar na een nummer of 2 stapt hij over op een meer eigenzinnige en experimentele aanpak. Hierop blijkt hij minder conventioneel en complexer. Toch fabriceert hij buitengewoon pakkende stukken. Hij versnijdt zijn synthesizermuziek met glitch, softnoise, techno en ambient. Dit verrijkt hij met prachtige samples van onder meer etherische koorzang en strijkers, wat de muziek werkelijk wonderschoon inkleurt. Hij laveert tussen Fennesz, Beaumont Hannant, Biosphere, Flying Saucer Attack, Grouper, Múm en Boards Of Canada, zonder ooit zijn eigen identiteit te verliezen. Het geheel is behoorlijk doorspekt met melancholie, wat de muziek alleen maar ten goede komt. Er zitten op het Community Library vele verrassende artiesten en dit is er zeker één om in de gaten te houden!

door Jan Willem Broek

Aaron Martin & Machinefabriek - Cello Recycling/ Cello Drowning

Aaron Martin & Machinefabriek - Cello Recycling/ Cello Drowning
[mcd, Type/Baked Goods]

De hoogwaardige experimenteer- en productiedrift van de Arnhemmer Rutger Zuydervelt met zijn Machinefabriek dringt tot ver over onze landsgrenzen door. Niet zo lang geleden heeft de elektronicaman samen met cellist Aaron Martin de mini cd-r Cello Recycling uitgebracht, waarop Rutger op prachtige wijze de cellomuziek van Aaron gebruikt en bewerkt met elektronica. Het levert een melancholisch en hartverscheurende track van bijna 12 minuten op, gevolgd door 3 korte composities met de originele opnames van Aaron. Deze laatste houdt klaarblijkelijk ook van experimenteren. Kwaliteitslabel is Type is nu ook gevallen voor de kunsten van beide en brengt de mini cd Cello Recycling / Cello Drowning uit. Hierop staat wederom de lange track van de eerder genoemde mini, die nog steeds inslaat als een bom. Op de tweede compostie, “Cello Drowning”, verdrinkt Aaron het eerste stuk weer in watergeluiden. Hierdoor krijgt het stuk een totaal andere dimensie erbij. Het is niet alleen een mooie aanvulling op het origineel, maar ook op de eerder verschenen cd-r. Voor iedereen die een zachte botsing tussen David Darling, Godspeed You! Black Emperor, Clogs, Thomas Köner, Stars Of The Lid en Machinefabriek als muziek in de oren klinkt.

door Jan Willem Broek

Mole Harness - As Language Carves The World

Mole Harness - As Language Carves The World
[cd, Stray Dog Army]

James Brewster is de man achter het Stray Dog Army label en tevens het project Mole Harness. Samen met zijn broer Jonathan, die het alias Jasper Leyland er op na houdt, brengen ze op dat label releases uit. Overigens verschijnen er ook op andere labels releases. James zit met zijn geluid midden in het interessante clubje folktronica artiesten uit Bristol (Gravenhurst, Bronnt Industries Kapital, Knowledge Of Bugs), waarbij aangetekend moet worden dat James tegenwoordig in het Zweedse Malmö woont. Daar heeft hij nu voor het eerst een cd opgenomen. Het gaat om zijn zesde cd As Language Carves The World, waarop hij in 20 minuten 3 nummers presenteert. De nummers 1 en 3 zijn relatief korte overpeinzingen. De eerste is een prachtige combinatie van een desolate piano, glitch en organische (veld)geluiden. In de laatste hoor je een kraakheldere, wonderschone akoestische gitaar en uiterst subtiele elektronische achtergrondgeluiden, die tegen de folk aanleunen. De middelste track, met de fraaie titel “As I Walk Through Walls But Not Windows”, duurt echter bijna een kwartier. Deze wordt langzaam opgebouwd uit subtiele glitch-bouwstenen, waarop repetitieve elektrische gitaar- en elektronische klanken worden gestapeld. Op het hoogtepunt krijg je iets dat het midden houdt tussen glitch, shoegazersmuziek en postrock, wat bijzonder goed klinkt. Het leeuwendeel is atmosferisch en ruimtelijk. Dat laatste heeft wellicht alles te maken met de weidse omgeving waarin hij nu vertoeft. Je kunt hem naast de eerder genoemde bands ook ergens tussen Tape, William Basinski en Library Tapes plaatsen. Het melancholische en sfeervolle geheel toont maar weer eens aan dat schoonheid soms in de kleinste hoekjes kan zitten.

MP3:
As I Walk Through Walls But Not Windows

door Jan Willem Broek

Dan Geesin - Fat Head

Dan Geesin - Fat Head
[cd, Attik]

Dan Geesin (1970) is geboren in Londen, maar eet sinds 1994 kaas in zijn Amsterdamse woning. Van hieruit observeert hij eveneens de wereld. Mensen, objecten en gebeurtenissen uit het dagelijkse leven voorziet hij in zijn werk van verhalen. Dit kan zich uiten in tekeningen, films en muziek. Als hij tijdens ritmische activiteiten als hardlopen en fietsen een goed idee heeft voor een liedje zingt hij dit in op zijn mobiel. Zo blijft alles bewaard. Hoewel, de eerste opnames zijn verloren gegaan nadat hij zijn mobiel boven op het dak van zijn auto heeft laten liggen toen hij van een veerboot af is gereden.

Op zijn prachtig vormgegeven 4de album Fat Head, uitgebracht op Geesin’s eigen Atik label, laat hij 20 nieuwe acid folk stukken horen. Gewapend met zijn kenmerkende traporgels begeleidt hij zijn zang. Daarnaast gebruikt hij een Philicorda uit 1969 en slaat op allerhande voorwerpen. Nieuw in zijn muziek zijn de vele gesproken stukken. Dit vormt een schitterende aanvulling op zijn sterke songs. Al zijn verhalen, zowel droefgeestig als geestig, worden op pakkende wijze gebracht. Luister naar "Electric Rolstoel Speedway" of "Little Chimney" en je krijgt een goed beeld. Hij speelt ook met contrast; songs over de dood worden vrolijk gebracht en omgekeerd. De rode draad is toch wel de wonderschone melancholie. Onderga het tot de verbeelding sprekende album zoals jezelf wilt; als een soundtrack zonder film, een gevarieerd hoorspel, of als een verhaal vol beelden die we allemaal herkennen. Dan Geesin roept herinneringen op aan helden als Ivor Cutler, Syd Barrett, Daniel Johnston en The Residents, zonder er ooit op te lijken met zijn unieke sound. Dan Geesin is net als Fat Head een verhaal apart!

door Jan Willem Broek

Kontakte - Transmitter/Receiver / Sterile World

Kontakte - Transmitter/Receiver / Sterile World
[7”, Enraptured/Konkurrent]

Singles zijn altijd een bijzonder object voor de vinylliefhebber. Vaak worden deze kleinoden zelfs meer gewaardeerd dan een volledig album. Meestal wacht ik zelf tot er een album of een singleverzamelaar verschijnt, maar er zitten soms juweeltjes tussen. Zo ook de nieuwe 7” en tevens debuut van het Engelse Kontakte, bestaande uit Ian Griffiths (bas, programmering), Neil Rudd (gitaar, percussie, programmering) en Ben Worth (gitaar). De Duitse naam verwijst naar hun liefde voor krautrockers als Neu! en Kraftwerk, waarvan zowel de psychedelische elementen als de vette motorik prominent in hun geluid terugkomen. Maar dat zijn niet de enige bands die ter referentie dienen op de twee nummers tellende single Transmitter/Receiver / Sterile World. Want het psychedelische stofzuigergeluid van de gitaren doet ook zeker aan My Bloody Valentine en Spacemen 3 denken. Als de percussie wat lomp ingezet wordt en de gitaren vervaarlijk gieren gaat het ook richting Cranes. De verfijnde elektronica zouden weer van de hand van Brian Eno kunnen komen, terwijl de zwoele drones aan Stereolab doen denken. Ze weten de subtiele, maar gruizige momenten altijd mooi af te wisselen met de fijne erupties. Onversneden motorik gegoten in een prachtig, hedendaags jasje.

Luister Online:
Transmitter/Receiver & Sterile World

door Jan Willem Broek