Caleidoscoop

Autistic Daughters - Uneasy Flowers

Autistic Daughters - Uneasy Flowers
[cd, Staubgold/Konkurrent]

De Nieuw-Zeelandse zanger/gitarist Dean Roberts heeft zowel muzikaal als geografisch enorme omzwervingen gemaakt. Hij speelt eerst nog in de indrukwekkende gitaarband Thela, om zich vervolgens op uiteenlopende soloprojecten te storten, soms onder zijn eigen naam en dikwijls ook als White Winged Moth. Hiermee laveert hij tussen elektronische, experimentele muziek en postrock. Eén van zijn absolute hoogtepunten is de onder zijn eigen naam uitgebrachte cd And The Black Moths Play The Grand Cinema uit 2000 en uitgebracht op het prestigieuze Ritornell. Hierop gaat hij namelijk verder waar Talk Talk ooit is opgehouden en waaiert uit naar een filmisch niemandsland waar ook glitch en postrock voorkomen. In 2004 start hij zijn nieuwe project Autistic Daughters samen met (bas)gitarist en contrabassist Werner Dafeldecker (Polwechsel) en drummer en computerman Martin Bandlmayr (Trapist, Radian). Hiermee borduren ze op hun album Jealousy And Diamond voort op Robert’s album uit 2000. Dit levert prachtige fluistersongs op. Vier jaar later is er eindelijk een vervolg met de titel Uneasy Flowers, uitgebracht op het kwaliteitslabel Staubgold. In Amerika komt deze cd overigens op het Kranky label uit. Dean Roberts en de zijnen tonen aan, dat een band als Talk Talk nog best nieuwe bronnen aan had kunnen boren. Ze maken hier namelijk avant-garde die op verre afstand wenkt naar de popmuziek en verstrengeld is met jazz, postrock en licht experimentele muziek. De muziek is toegankelijk, maar niet gemakkelijk. Het zijn eigenlijk wel liedjes, maar aan de andere kant ook verstilde soundtracks. Ze worden bijgestaan door Chris Abrahams op piano en Martin Siewert op gitaarmandoline. De heren gaan spaarzaam om met alle elementen en maken het juist daardoor zo doeltreffend. Af en toe de contrabas, een pianoflard, een aanslag op de gitaar en ga zo maar door. Juist de stille stukken maken het geheel compleet. Denk aan een avant-gardistische en bovenal unieke mix van de filmische atmosfeer van Scott Walker, de zang van David Sylvian en de muziek van Talk Talk, hoewel het soms ook juist de sfeer, zang en muziek van de anderen zijn. De mini erupties, de stiltes, de emotioneel geladen rustieke zang, de warm desolate sfeer, alles zorgt ervoor dat de muziek buitengewoon aangrijpend is. Dit is een onbeschrijflijk mooi album vol duizelingwekkende muziek, dat je ademloos uitzit.

Luister Online bij Myspace:
Liquid And Starch / Gin Over Sour Milk

door Jan Willem Broek

Evangelista - Hello, Voyager

Evangelista - Hello, Voyager
[cd, Constellation/Konkurrent]

Carla Bozulich is in 2006 doorgedrongen tot de Constellation-kliek met haar verbluffende en soms haast angstaanjagende cd Evangelista. Daarvoor heeft ze ook niet stilgezeten en naast twee soloplaten ook muziek gemaakt met The Geraldine Fibers, Scarnella (met Nels Cline), Ethyl Meatplow en te gast geweest bij Milk Cult, Mike Watt, Wayne Kramer, Willie Nelson en anderen. Zoals wel vaker gebeurt wordt een plaatnaam een projectnaam. Twee jaar later komt Bozulich dan ook met haar cd Hello, Voyager van haar nieuwe project Evangelista. De gastlijst is wederom indrukwekkend, met onder meer drummer/gitarist Shahzad Ismaily (Secret Chiefs 3, Marc Ribot's Ceramic Dog, Two Foot Yard, Carla Kihlstedt, Eyvind Kang), gitarist Nels Cline, de strijkers (cello, viool, contrabas) en zanger uit Godspeed You! Black Emperor, The Silver Mt. Zion, Sackville en Hangedup en nog veel meer. Haar stijl kenmerkt zich door rock, blues, avant-garde, noise, klassiek, industrial en experimentele muziek met elkaar af te wisselen of mengen, maar dat alles aaneen te rijgen met die ongemakkelijke, David Lynch-achtige atmosferen. Daarbij werkt haar steeds variërende stem afwisselend als de verleidelijke sirene, de bluesdiva, de punkstoot en als de demonische zangeres. Ze weet je continu op het verkeerde been te zetten, maar kan je ook letterlijk omver krijgen met haar imponerende muziek. De invloeden houden zo’n beetje het midden tussen Tarnation, Pain Teens, Lydia Lunch, Diamanda Galas, Dianne Rodgerson, Elizabeth Anka Vajagic, Scott Walker en David Lynch. Soms toegankelijk en wonderschoon, af en toe zeer experimenteel en kakofonisch. Het is hoe dan ook altijd aangrijpend en het weet je te raken tot in de diepste zenuwvezel. Dit is tegelijkertijd ontroerende en duiveluitdrijvende muziek op hoog niveau. Wat een heftige plaat. Ongemakkelijk goed!

Luister Online bij Myspace:
Truth Is Dark Like Outer Space / Winds Of St. Anne

door Jan Willem Broek

Valet - Naked Acid

Valet - Naked Acid
[cd, Kranky/Konkurrent]

In de meeste muziekscenes, soms zelfs plaatsgebonden, heb je van die spilfiguren die telkens weer hun stempel lijken te drukken. Voor de experimentele muziek rond Portland bijvoorbeeld kan je steevast rekenen op Honey Owens. Zij is een muzikant die je terugvindt in Jackie-O Motherfucker, Nudge, Dark Yoga en World, waarmee ze veelal geestverruimende muziek fabriceert. Vorig is ook haar debuut Blood Is Clean als Valet uitgebracht. Ook hiermee weet ze de experimentele harten sneller te laten kloppen met een intrigerende ambientachtige verzameling van geïmproviseerd en bewerkt gitaargeluid. Dat levert een spookachtig klankenpalet op vol wonderlijke, haast onaardse elementen en acid-folk. En waarom een goed recept wijzigen? Ook op haar tweede album Naked Acid, zet ze de lijn van haar debuut door. Alleen is het geluid nu meer confronterend en ruimtelijk, wat een nog grotere indruk maakt. Ze creëert met haar gitaar, computer en effecten bijna sacrale composities, waarin ze acid-folk, blues, krautrock, psychedelica en noisy experimenten doorheen mixt. Hierdoor blijf je een spanningsboog houden tussen de serene elementen en meer aardse. Ze zingt op etherische wijze door haar muziek en laat één keer ook de eer aan Adrian Orange. Daarnaast helpt Mark Evan Burden (Silentist) een drummend handje mee. De muziek bevat hypnotiserende, zuigende geluiden die soms net zo overweldigend zijn als het volle geluid uit een kerkorgel, alleen is het hier overduidelijk de suizende gitaar. Een enkele keer laat ze de gitaar angstaanjagend gieren en brommen, maar meestal kabbelen de geluiden vriendelijk maar desolaat voort. Qua referenties moet je denken aan Grouper, Jessica Bailiff, S.E.T.I., Experimental Audio Research, Acid Mothers Temple, Christina Carter, Roy Montgomery en de oude Stars Of The Lid. De naakte muziek is door de ongelooflijke atmosferen groots en heeft een enorme impact. Het is wakker worden in een prachtige droom of dromen dat je wakker bent in een adembenemende nieuwe werkelijkheid.

Luister Online bij Myspace:
Kehaar

door Jan Willem Broek

Les Fauves - N.A.L.T. 1A Fast Introduction

Les Fauves - N.A.L.T. 1A Fast Introduction
[cd, Urtovox/Cargo]

De jaren zestig en zeventig rock is weer helemaal hot. Er duiken veel jonge bandjes op de geluiden van weleer in hun muziek integreren. Het stelletje Italianen dat zich Les Fauves noemt, Frans voor “wilde beesten”, doet dat ook. Maar wie de cd N.A.L.T. 1A Fast Introduction, de eerste in een serie, beluistert hoort al snel dat het wemelt van stijlen. Ze zijn een soort jeugdherberg voor rockmuziek, waarin naast de jaren 60 en 70 ook garagerock, punkrock, krautrock, artrock, progrock en zelfs jazzrock onderdak vinden. Het moge duidelijk zijn dat het rockt als de neten en uiteraard met de gebruikelijke 2,5 à 3 minuten songs. De groep oriënteert zich op de Engelse en Amerikaanse muziek, waarbij soms enkel het accent verraadt dat Roperto “Pap” Papavero (gitaar, zang), Davide “Case” Caselli (drums), Silvia “Sissy” Dallari (sexy bas) en Paolo Pugliese (keyboards) uit Italië komen. De invloeden komen overal vandaan, maar de band gaat onverstoord hard recht vooruit. Denk aan een wilde mix van Inspiral Carpets, The Clash, The Rolling Stones, Devo, A Frames, The Strokes, Cramps, Trans Am, Xiu Xiu, Violent Femmes en The Jesus And Mary Chain. Het is misschien niet de meest originele muziek op aarde, maar met hun niet lullen maar spelen instelling weten ze een zeer pakkend album te maken dat geen seconde verveelt.

Luister Online bij Myspace:
Fava Go Go Dancer / In The Fallout Shelter / Atomic Winter

door Jan Willem Broek

AGF - Words Are Missing

AGF - Words Are Missing
[cd, AGF Producktion]

Antye Greie is een zeer interessante en bijzondere dame, zeker als het gaat om muziek. Ze maakt furore met het experimentele popduo Laub. Daarnaast richt ze zich op een gegeven moment vooral op de digitale muziek. Dat doet ze onder haar alias AGF, waarbij de laatste letter een erfenis uit een eerder huwelijk is. Ze ontwikkelt zich tot een unieke, experimentele en boven alles veelzijdige elektronicaspecialiste. Belangrijk zijn altijd de teksten, bij voorkeur in het rijke Duits. Haar muziek is meestal te bestempelen als poetronica, elektronica met poëtische teksten. Haar laatste soloplaat, die uit alweer 2004 stamt, draagt zelfs de titel Language Is The Most. Buiten dit alles runt ze het label AGF Producktion en is ze terug te vinden in projecten als Tritop, The Dolls en Lappetides en werkt ze samen met artiesten als Sue.C, vriendlief Vladislav Delay, Craig Armstrong (ook in The Dolls), Kataryna Zavoloko en QUIO. Drie jaar na die laatst genoemde cd, komt ze nu weer met een solo album. Het werkelijk prachtig vormgegeven werk draagt de verrassende titel Words Are Missing. Inderdaad, de vrouw die taal steeds voorop heeft gesteld, laat nu de werkelijke woorden achterwege. Op het nieuwe album spreekt de muziek, waarbij Antye haar zang beperkt tot slechts flarden geluid. Haar muziek is ook meer experimenteel en moeilijker te doorgronden. Complexe, struikelende ritmes, kakofonische elementen, mystieke stemfragmenten en buitenaards filmische atmosferen maken de dienst uit op dit hoofdzakelijk elektronische album. Ze weet soms zelfs een horrorachtige setting neer te zetten. Het is toch bijna net zo poëtisch als haar muziek met woorden. Dat is een grote prestatie op zich. De muziek is bloedstollend en sleept je moeiteloos door het 55 minuten lange album heen. Maar liefst 16 van die mini kunstwerken passeren de revue. AGF weet zich ook zonder woorden goed uit te drukken. Om sprakeloos van te worden. Daar waar woorden tekort schieten, zweeft AGF op eenzame hoogte.

door Jan Willem Broek

Televise - Secret Valentine

Televise - Secret Valentine
[cd-r, Distant Noise]

Het gebeurt nog wel eens dat een drummer zijn stokjes inruilt voor een computer en uiteenlopende randapparatuur, om vervolgens ritmische elektronische muziek te gaan maken. Dat is gezien de rol van een drummer ook niet verwonderlijk natuurlijk. Het is in ieder geval wel de switch die Simon Scott heeft gemaakt. Hij is ooit begonnen bij de band The Charlottes, om vervolgens te touren met Ride, House Of Love en de Telescopes. Uiteindelijk maakt hij een overstap naar de wereldband Slowdive. Na het debuut Just For A Day sleutelt hij met Brian Eno nog aan de tweede cd Souvlaki, om zich vervolgens te gaan storten op zijn carrière als sessiedrummer. In 2003 start hij zijn project Televise, waarmee hij uiteindelijk vorig jaar pas zijn debuut aflevert. Hierop is hij meer de ambient/minimal richting op gegaan, maar wel vanuit een singer-songwriter perspectief. Dat heeft een schitterend album opgeleverd. Nu mag hij op het nog redelijk kersverse cd-r label Distant Noise alweer zijn en hun tweede cd uitbrengen. Secret Valentine is officieel op Valentijnsdag uitgebracht, maar wordt nu pas blootgesteld aan de buitenwereld. Hij heeft zijn drumstel nog niet de deur uitgedaan en zet deze zijdelings in. Hij maakt voor de rest gebruik van stem, kapot materiaal, speelgoed, gitaren, veldopnames, toetsen, strijkers, draden, messen en noem het maar op. Hij bewerkt, masseert en manipuleert dit elektronisch en akoestisch tot zijn uiteindelijke creaties eruit rollen. Dat levert dromerig zwoele ambient op, die rijk gedetailleerd is. De muziek heeft ook een filmisch en melancholisch karakter, wat de sfeer alleen maar ten goede komt. Denk aan een warme cocktail van Spoonfed Hybrid, Robin Guthrie, Rothko, Brian Eno en Yellow6 en je krijgt een aardig idee. Simon gaat zich ook nog bezig houden met een aantal Morr releases, maar voor nu is dit ijzersterke werk al genoeg bewijs voor zijn talent.

Luister Online bij Myspace:
Age So Slow
Flood Out

door Jan Willem Broek

Millimetrik - Northwest Passage’s New Era

Millimetrik - Northwest Passage’s New Era
[cd, Make Mine Music/Konkurrent]

Pascal Asselin is een Canadese artiest, van huis uit drummer, die via meerdere projecten op sterke en gevarieerde wijze van zich laat horen. Als eerste maakt hij deel uit van de dromerige formatie Below The Sea. Daarnaast vormt hij samen met Gavin Baker (Billy Mahonie, Meets Guitar, Jet Johnson) het laidback elektronica duo Glider. Sinds 2003 is hij ook solo in de weer met elektronica als Millimetrik, waarmee hij atmosferische ambient creëert. Hij heeft hiermee al de albums Variety Is The Spice Of Life (2003), Deeper Transmissions (2004), The Last Polar Bear On Earth (2006), de epee Cities_ep (2006) en de I Am You Are Me; Remixes And Unreleased op zijn naam staan. Of dat allemaal nog niet genoeg is houdt hij er ook nog het Chat Blanc label op na. Pascal is ooit van plan geweest een hip hop project op te starten, maar dat idee lijkt nu te zijn geabsorbeerd in Millimetrik. Vanaf het begin van zijn nieuwe cd Northwest Passage’s New Era, uitgebracht op het prestigieuze label Make Mine Music, is het namelijk meteen duidelijk dat hij een nieuwe weg is ingeslagen. Hij produceert weliswaar nog steeds ijle, atmosferische ambient met de laptop, maar hij koppelt dit nu aan hip hop en trip hop beats en de meest fantastische ritmes. Namen als Boards Of Canada, Aphex Twin en Ulrich Schnauss borrelen dan naar boven. Pascal introduceert ook pianoriedels en tot tweemaal toe vocalen op de plaat. Eenmaal komt hij daarmee meteen op fraaie wijze in het donkere vaarwater van Massive Attack terecht, zowel door de duistere muziek als de zang van Sean Heenan (Auburn Lull). In de andere track met zang krijg je de hemels mystieke zang van Marie Jorge. Daarnaast doen er diverse gasten mee op piano, alt-viool, gitaar, klavier en een aantal contrabassen. Onder de gasten bevinden zich naast anderen Ulrich Schnauss en Port-Royal. De muziek is al met al iets minder duister en desolaat dan voorheen en krijgt een meer filmisch karakter. Denk daarbij ook aan associaties met Biosphere, Bowery Electric, Yellow6, Portal en Murcof. Idm, ambient, klassieke muziek, hip hop, trip hop en filmmuziek krijgen één prachtig lichaam op dit album. De warme muziek is sfeervol, loom opzwepend, licht experimenteel en toegankelijk tegelijk. Na al het eerdere werk van hoog niveau heeft Pascal zich toch weten te overtreffen met deze wonderschone en spannende cd.

Luister Online bij Myspace:
Les Artefacts Du Futur / Sournoise Supercherie

door Jan Willem Broek

Junkboy - Three

Junkboy - Three
[cd, Enraptured/Konkurrent]

Het Enraptured label gaat al een behoorlijke tijd mee en kenmerkt zich door veel nostalgische Britse releases van hoge kwaliteit. Ze zijn wars van trends, wat hen alleen maar sympathieker maakt. Een band die daar bij uitstek op thuishoort is Junkboy. De broers Mik en Rich Hanscomb bedienen in wisselende settings de nostalgische medemens zoals ze het zelf noemen van “leftfield pop music for head, heart and soul”. En daar hebben ze wel gelijk in. Het is muziek die meerdere genres herbergt, maar die tegen de popmuziek aan blijft leunen. Op hun derde album Three weten ze dat te perfectioneren. Maar liefst zes gastmuzikanten rukken aan met fluit, banjo, hoorn, ebow, drums en zang. Hiermee maken ze een dwarsdoorsnede van de indierock uit de jaren tachtig en negentig, waardoor je een weemoedige kruisbestuiving van new wave, shoegazer, pop, jazz, postrock, folk en altcountry krijgt. Ze creëren hiermee een zwoele atmosfeer, waarbinnen het heerlijk mijmeren is. Daarbij moet je denken aan de nachtelijke jazzcapriolen van Tortoise, de singer-songwriter kwaliteiten van Elliott Smith en Nick Drake, de shoegazer met wave elementen van Slowdive en de Pale Saints, de postrock van Hood, de afgekloven country invloeden van 16 Horse Power, de breekbare pop van Talk Talk en de liedjes van Brian Wilson. Het is ondanks alle invloeden een zeer consistente plaat geworden die je op een geweldige, denkbeeldige trip meeneemt door de tijd. En daarbij komen ze toch verfrissend en modern uit de hoek. Droompop noemen ze dat wel. Bijzonder fraai album!

Luister Online bij Myspace:
There Is Light / Fidlam Benz

door Jan Willem Broek

Various Artists - Dinner Music For Clubbers: Peter Grummich Plays Staubgold

Various Artists - Dinner Music For Clubbers: Peter Grummich Plays Staubgold
[cd, Staubgold/Konkurrent]

Het Duitse Staubgold label blijft een beetje een vreemde eend in de bijt in de elektronische muziek en juist daarom ook zo ontzettend leuk. Je kan de meest abstracte elektronische muziek voorgeschoteld krijgen, maar ook Oosters getinte muziek, minimale playtronica of zelfs popmuziek. Nee, die moet je eens naast de Berlijnse DJ, producer een notoire feestbeest Peter Grummich plaatsen. Alhoewel? Staubgold is lekker tegendraads en Peter’s motto luidt: “no boundaries, just hot shit with love.” Daarbij blijkt hij ook op labels als Shitkatapult, Sender Records, Kompakt en Spectral Sound muziek te hebben uitgebracht. Dus om eens een ander beeld te geven van het nu tienjarige Staubgold, is het misschien wel het beste om een man als Grummich eens door de catalogus te laten struinen en er zijn “ding” mee te doen. En zo geschiedde. De verzamelaar Dinner Music For Clubbers: Peter Grummich Plays Staubgold is een mix-cd, bedoeld om de tijd tussen het eten en de dansvloer te overbruggen op een aangename manier. Maar natuurlijk ook om een beeld te geven wat Staubgold te bieden heeft, want het label heeft al zo’n 80 releases waaronder overigens vele compilaties. Peter mixt werkelijk op fantastische wijze de veelal rustieke muziek naadloos aan elkaar. Startpunt is To Rococo Rot, die overgaat in Ehlers/Suchy/Hautzinger, Sack Und Blumm, Rafael Toral, Andrew Pekler, Kammerflimmer Kollektief, Alejandro Franov, Reuber, wederom Alejandro Franov, Sun, No-Neck Blues Band And Embryo, Peter Grummich zelf, nog een keer Kammerflimmer Kollektief, FS Blumm en tot slot een outro van Peter Grummich. Voor wie de muziek kent is dit een meesterlijke mix, juist omdat de sfeer en klanken zo mooi in elkaar overgaan. Voor degene die deze muziek niet kent geldt eigenlijk hetzelfde, plus het feit dat je geen betere introductie kan krijgen van Staubgold. Een geweldig label zo op een presenteerblaadje. Eet smakelijk! En smul ook vooral van de fragmenten hieronder.

Realmedia:
01. To Rococo Rot - Jackie's Dream
02. Ehlers / Suchy / Hautzinger - Soundchambers 1
03. Sack und Blumm - To Go To
04. Rafael Toral - Optical Flow
05. Andrew Pekler - Pluck'd
06. Kammerflimmer Kollektief - Subnarkotisch
07. Alejandro Franov - Micerino Tema
08. Reuber - Spielkind
09. Alejandro Franov - Luxor
10. Sun - Make It (Mapstation Remix)
11. No-Neck Blues Band and Embryo - Wieder Das Erste Mal
12. Peter Grummich - Sunbeams
13. Kammerflimmer Kollektief - Jinx (Version)
14. FS Blumm - Fehlsprung
15. Peter Grummich - Outro

door Jan Willem Broek

Parne Gadje - Mangupi

Parne Gadje - Mangupi
[cd, Smoked Recordings/Munich]

Smoked Recordings brengt vanuit Wageningen heel spaarzaam releases uit, maar ze zijn stuk voor stuk de moeite waard. Het wordt gerund door de sympathieke Australiër Dan Tuffy uit Big Low en Parne Gadje. In het bijzonder die laatst genoemde band is een fenomeen. De naam betekent zoiets als “witte niet-Roma”, maar de muziek past wel tussen die van de Roma. Of is het nou Rroma? Kunt u het nog volgen? Ze hebben de prachtige cd’s Isi Li Vilo Akate? (2002) en O Manus (2004) op hun naam staan en samen met Gjunler Abdula ook de cd Bizoagor (2005). De muziek die ze maken kan zo rechtstreeks uit de Balkan komen, maar ook wel uit het Midden Oosten en al de tussenliggende gebieden. De formatie rond Marc Constandse (zang, bandoneon, percussie) bestaat verder uit Dan Tuffy (gitaar, fietsbandbas), Michiel Hollanders (velofoon, dobro) en Gerwil Kusters (klarinet, sax, dura-gadja). Parne Gadje heeft het niet zo op grenzen en presenteert zich meer als een vrijgevochten groep. Hun nieuwe cd Mangupi betekent dan ook vrijgevochten, afvallige, vrijbuiter, kortom iemand die leeft volgens de eigen regels. De cd bevat onder meer een live registratie van hun Duitse tournee, maar bevat van de 16 nummers maar liefst 13 nieuwe. Op het applaus na, kan je deze cd gewoon beschouwen als een regulier nieuw album. Het live effect komt de muziek alleen maar ten goede, aangezien de aangrijpende muziek uit het leven gegrepen is. Niet alleen Rroma- en Balkan-muziek passeren de revue, ook Griekse rembetiko’s en Oosterse melodieën maken deel uit van het grenzeloze geluid van de band. Marc Constandse zingt ook in de oorspronkelijke talen en zet zich hiernaast in voor de Rroma. Doordat er geen grenzen zijn, klinkt Parne Gadje uniek met veel aanknopingspunten. Dat kunnen bands als Kolinda, Mostar Sevdah Reunion, Psarantonis, Alog of Grup Yorum zijn. Het is als varen over de Bosporus in een Macedonische boot, terwijl je een moussaka aan het eten bent. De virtuozen spelen en zingen hier werkelijk de sterren van de hemel, over universeel gesproken. Soms briljant opzwepend, maar dikwijls ook vol wonderschone melancholie. Authentieke wereldse pracht!

Kijk op Youtube:
Phirav Mange Korkoro

door Jan Willem Broek