Caleidoscoop

Jessica Bailiff - Since Always Ep

[mcd, Distant Noise]

Nog twee releases te gaan en dan heeft het inmiddels prestigieuze Distant Noise label de eerste serie van 12 cd-r’s erop zitten. Eén daarvan is de nieuwe epee Since Always van Jessica Bailiff. Normaal gesproken brengt ze haar muziek uit op Kranky, maar ze heeft ook altijd een liefde voor Europa en zelfs de lage landen, waardoor haar andere projecten nog wel eens op andere labels terecht komen. Ze is een interessante muzikante die je terugvindt in projecten als Clear Horizon (met David “Flying Saucer Attack” Pearce), Northern Song Dynasty (met Jesse Edwards) en Eau Claire (met Rachel Goldstar). Daarnaast werkt ze samen met de Dithering Effect, Low, Rivulets, Elegy Radio Ensemble, Red Morning Chorus, Odd Nosdam en Annelies Monseré. Als solo artieste maakt ze bijzondere singer-songwritermuziek die gelardeerd wordt met softnoise, folk, postrock en breekbare, bedwelmende zang. De muziek is meestal gehuld in mystieke, melancholische nevels. Op haar nieuwe epee presenteert ze een demo en vier nummers die door de jaren heen zijn blijven liggen. Dat betekent doorgaans in het geval van mevrouw Bailiff overigens gewoon materiaal van hoog niveau. Zo ook hier. Het zijn songs die passen in het bovengenoemde omschrijving en soms nog verder de mystieke diepte ingaan. Ze zijn in ieder geval weer van een bijzondere schoonheid. Ergens tussen Low, His Name Is Alive, Grouper en Flying Saucer Attack in vind je de unieke muziek van Bailiff. Zoals altijd worden er maar 100 exemplaren gedrukt van deze serie, dus aarzel niet te lang!

door Jan Willem Broek

Fennesz - Black Sea

[cd, Touch/Konkurrent]

De Oostenrijkse muzikant Christian Fennesz mag toch wel gezien worden als één van de grondleggers of in ieder geval een goede ambassadeur van het geluid dat we nu als glitchkennen. Fennesz, want zo wordt hij meestal genoemd, combineert idm en allerhande elektronica aan gitaar. Zo creëert hij zelfgeschapen muziekwerelden. Met name op Endless Summer (2001) en het meesterlijke Venice (2004) komen zijn creaties prachtig uit de verf. Zowel voor liefhebbers van de meer toegankelijke als experimentele muziek valt er wat te halen. Maar wat moet je daarna nog? Dat heeft Fennesz zich wellicht ook afgevraagd, want er verschijnt lang niets nieuws van zijn hand, behalve fijne collaboraties met onder meer Ryuichi Sakamoto, Keith Rowe, Toshimaru Nakamura en Oren Ambarchi en her en der wat mixen waaronder één voor Nine Inch Nails. Of het hem allemaal geïnspireerd heeft of niet, dat weet ik niet, maar er rolt nu vier jaar na zijn vorige cd een zeer originele nieuwe cd uit getiteld Black Sea. Nog steeds combineert hij op eigenzinnige wijze elektronica met gitaar. Hiermee maakt hij een gelaagde, zeer diepgaande muziek, waarbij ambient, glitch, soundscapes, drones, folk en shoegazermuziek versmelten tot een imponerende zwarte zee (nou, hoe toepasselijk). Het is zowel heel organisch en menselijk als abstract, intrigerend en gewoonweg van een andere planeet. De cd bevat poëtische elektronica, die een harmonieus, melancholisch en caleidoscopisch klankenpalet vormen. Vergelijken met andere artiesten is niet aan de orde, want Fennesz blijft heer en meester in zijn eigen straatje. Indrukwekkende, meesterlijke pracht die gloeit als een knapperend haardvuur en ongrijpbaar is als vallende sneeuw. Luister naar het onderstaande slotakkoord en je bent meteen overtuigd.

Luister Online:
Saffron Revolution

door Jan Willem Broek

B. Fleischmann - Angst Is Not A Weltanschauung!

[cd, Morr Music/Konkurrent]

De Oostenrijker Bernhard Fleischmann, B. Fleischmannvoor ingewijden, is een zeer verrassende elektronica-componist. Hij start met redelijk abstracte elektronica, maar zoals de titel van zijn debuut Pop Loops For Breakfast uit 1999 al suggereert, flirt hij zeker met onder meer popmuziek. Op zijn derde cd Welcome Tourist uit 2003, komen die popinvloeden pas echt aan de oppervlakte. Daarbij moet je denken aan een combinatie van zijn oude werk en de popinvloeden van The Notwist en Styrofoam. Die lijn trekt hij door op zijn cd The Humbucking Coil uit 2006, waar ook zijn singer-songwriterkant meer naar boven komt. Hiernaast houdt hij er nog de projecten Duo505 (weer zeer elektronisch) en The Year Of (meer poppy) op na. Niet alles wat hij aanraakt verandert in goud, maar de man barst van de goede ideeën. Op zijn nieuwste cd Angst Is Not A Weltanschauung! lijkt alles wat hij hiervoor gemaakt heeft ineens samen te komen, met de liefde voor het lied voorop. Hij koppelt zijn singer-songwriter- aan zijn elektronica-kunsten en combineert dat op speelse wijze met elementen uit de jazz, postrock, klassiek, pop en idm. De ene keer roffelen de elektronische beats spetterend van zijn hand en op het moment erna komt er weer een prachtig lied te voorschijn. Ook wordt er veelvuldig gezongen, een enkele keer door Bernhard zelf en een paar keer op schitterende wijze door de goddelijk en zwoel zingende Marilies Jagsch en de sfeervolle “sweet William von Ghost”. Die laatste lijkt wel op een samensmelting van John Cale en Smog-zanger Bill Callahan. Verder hoor je in een combinatie van een B. Fleischmann en Daniel Johnston nummer de laatste ook zingen. De invloeden lopen dan ook uiteen van The Notwist, Smog, John Cale, Tarwater, Tied+Tickled Trio, Herrmann & Kleine, CocoRosie, Dntel en Catpower. Allemaal verschillende disciplines harmonieus naast elkaar met als gemene deler die overheerlijke melancholie. Het is een wonderschone, gevarieerde cd geworden waar de warme intimiteit en intrigerende arrangementen hand in hand gaan. Luister naar het prachtige “In Trains” en je bent verkocht. Dit is zijn magnum opus, waar voor vele mensen wat te halen valt.

door Jan Willem Broek

Huntsville - Eco, Arches & Eras

[2cd, Rune Grammofon/Konkurrent]

Het Noorse, prestigieuze label Rune Grammofon staat garant voor meerdere bijzondere releases per jaar. Sommige gewoonweg van een onaardse schoonheid zoals Susanna en Hilde Marie Kjersem, andere spannend en intrigerend waarvan Elephant9, MoHa! en Skyphone mooie voorbeelden zijn voor dit jaar. Maar ook altijd brengen ze albums uit die je vrijwel nergens onder kan brengen. Dat is zeker het geval bij het debuut For The Middle Class uit 2006 van het trio Huntsville. De band bestaat uit Ivar Grydeland, Ingar Zach en Tonny Kluften. De eerste twee richten het Noorse improvisatielabel Sofa en de drie komen elkaar eerder tegen in No Spaghetti Edition en soms in bands als HISS, Tri-Dim, Wazahugy en allerlei duo’s met andere artiesten. In Huntsville maken ze als basis een soort geïmproviseerde ambient-jazz waardoor ze een legio aan stijlen, tempo’s, ritmes en atmosferen mengen. Hierdoor valt hun muziek uiteindelijk buiten elke categorie, behalve dan wellicht de categorie ondefinieerbare en uiterst spannende kwaliteitsmuziek. De drie heren maken gebruik van veel bijzondere en daarnaast de meer gewone instrumenten. Het instrumentarium loopt namelijk uiteen van de tabla machine, shruti box (een soort Indiaas done instrument) en sarangi (Indiase luit) tot allerhande percussie-instrumenten, gitaren, banjo en contrabas. Het debuut maakt, in ieder geval op mij, om meerdere redenen een diepe indruk. Nu gaan ze daar twee jaar later even met de dubbel-cd Eco, Arches & Eras fijntjes overheen. De eerste cd bevat 3 korte en 2 zeer lange composities, eigenlijk net als het debuut. De muziek is nog meer uitgesproken en kent geen beperkingen. De focus lijkt nu meer te liggen op de banjo en daarmee hier altcountry, elektronica en de Indiase elementen. Voor de rest geven ze in hun ambient, jazzy en percussiegerichte geheel ook weer plaats aan avant-garde, ambient, jazz, Indiase muziek, rockimprovisaties, klassiek, Americana en allerlei geïmproviseerde constructies daarvan. Tempo- en ritmeversnellingen en -vertragingen, atmosfeerwisselingen en gevarieerde inzet van het instrumentarium bepalen het caleidoscopische karakter van deze onbeschrijflijke muziek. Op een derde van het tweede stuk, dat zo’n 21 minuten duurt, hoor je ineens en heel kort de betoverende zang van altijd innemende zwoel, hese Sidsel Endresen (solo, Bugge Wesseltoft). Maar de hypnotiserende kracht van de muziek heeft je dan allang in haar greep. De korte stukken fungeren als korte rustpunten om even bij te komen van het hectisch heftige soms kakofonische van de lange composities. De tweede cd bestaat uit een live-track van bijna 55 minuten lang, opgenomen op het Kongsberg Jazz Festival 2007, die een soort vleesgeworden en haast onmenselijke vertolking is van alles wat hierboven staat. Wat een verpletterende macht, die overigens prachtig sereen wordt afgesloten. Hierbij worden ze ook nog eens bijgestaan door percussionist Glenn Kotche (Wilco, Loose Fur, Sinister Luck Ensemble, On Fillmore) en gitarist Nels Cline (Quartet Music, Wilco, The Geraldine Fibers, Nels Cline Trio, Scarnella), wat natuurlijk twee klasse artiesten zijn. Verrassend, imponerend, bloedstollend, intrigerend, niet te beschrijven, niet te definiëren, avontuurlijk, het zijn maar een paar termen die van toepassing zijn op deze grootse opvolger.

Luister Online bij Myspace:
Diverse extracten

door Jan Willem Broek

Uzi & Ari - Headworms

[cd, Own/Konkurrent/5ive Roses]

Het Luxemburgse label Own Records presenteert zich steeds vaker als leverancier van de betere gitaarbands. Dat loopt uiteen van postrock- (Gregor Samsa) en klassiek- en noise-bands (Worrytrain) tot aan de atmosferische rockgroepen (Six Twilight) en speelse, melancholische indiepop. Tot die laatste categorie behoort de Amerikaanse groep Uzi & Ari. Dit geesteskind van Ben Shepard, vernoemd naar Ben Stiller’s kinderen in The Royal Tenenbaums, laat op het vorig jaar verschenen derde werk It’s Freezing Out een geluid horen dat nog aardig refereert aan Radiohead en in het bijzonder het solowerk van diens kopman en zanger Thom Yorke. Het is sfeervolle muziek met speelse elektronica, pakkende folk en en nachtelijke postrock. Het is een echte droomplaat. Nu is hij terug met de vierde cd Headworms. Het label roept het ook al, maar je merkt het zelf ook meteen: Ben Shepard is wakker geschud! De nieuwe Uzi & Ari herbergt weliswaar nog steeds veel van de eerder genoemde elementen, maar het tempo is flink omhoog gegooid en de zang veel expressiever. De luchtige popmelodieën worden gekoppeld aan shoegazermuziek, folk en melancholische singer-songwritermuziek. Daardoor blijven de associaties met Thom Yorke intact. De speelse elektronica tingelen er net als bij Múm mooi doorheen. Met het vaste vijftal en 3 extra gasten brengen ze een fraai samenspel met zang, naast Ben ook met vrouwelijke inbreng van Catherine Worsham, Franse hoorn, trombone, viool, drums, elektrische en akoestische gitaren en piano’s, keyboards, klokkenspel, mandoline, accordeon en harp. Hierbij verzorgt Ben de sterke hoorn- en strijkarrangementen en de diverse elektronische inkleuringen. Denk aan L’Altra, Postal Service, Sparklehorse, The National en Ben Christophers en je krijgt een aardig idee. Atmosferisch zonder weg te dromen en mooi zonder te glad te worden. Na 3 platen is dit een frisse en zeer geslaagde stap voorwaarts met een bijzonder eigen smoel.

MP3:
Wolf Eggs
Luister Online bij Myspace:
Ghosts On The Windowshill / Missoula / Wolf Eggs(plus het hele album in de player meer naar onderen)

door Jan Willem Broek

Houria Aïchi & L’Hijâz’Car - Cavaliers De L’Aurès

[cd, Accords Croisés/Harmonia Mundi]

De Aurès is een bergachtige, afgelegen regio in de provincie Constatine in het Oosten van Algerije, waar de zogeheten Amazigh taal wordt gesproken en de Shawiya cultuur van de daar wonende Berbers nog leeft. Muziek uit deze streek wordt over het algemeen als ouderwets beschouwd, mede door het sobere gebruik van enkel zang, drum en fluit, en daardoor ten onrechte nog wel eens vergeten. Er komt namelijk muziek vandaan die rijk is aan traditie en een eigen geluid bezit. Ook bevat de muziek elementen van de Sufi muziek. Gelukkig houdt de Algerijnse zangeres Houria Aïchi de muziek uit die streek nog wel hoog. Van haar oma heeft ze de vaak complexe zangtechnieken geleerd, die al eeuwenlang door de Shawiya vrouwen wordt beoefend. In eerste instantie maakt ze cd’s met enkel religieuze muziek uit Algerije. Ze gaat dan ook met andere muzikanten werken en krijgt ook de behoefte om te gaan improviseren en jazz elementen te gebruiken. Maar telkens komt de drang boven om muziek te maken die dichter haar Shawiya roots staat. Ze duikt de mythologieën van het volk op en verdiept zich in de verhalen over onder meer de centauren en het trotse ruitervolk. In het specifiek de paardrijders van de Aurès. De inmiddels in Parijs woonachtige Houria is door het label aangemoedigd de muziek van deze cultuur op cd te zetten en heeft haar gekoppeld aan het ensemble L’Hijâz’Car uit Strasbourg. Dit vijftal met strijk-, blaas- en percussie-instrumenten heeft een repertoire van zelf verzonnen folklore en voelt zich aangetrokken tot zigeunermuziek en muziek uit het Midden Oosten. Samen brengen ze nu de cd Cavaliers De L’Aurès uit. Dit blijkt beide tot grote hoogte te voeren. Zowel de liefde van het ensemble komt goed uit de verf als de traditionele elementen waarnaar Houria op zoek is geweest. Dit zonder haar andere voorliefde voor improvisaties en jazz te verloochenen. De Arabische muziek die hieruit voortvloeit is in vele opzichten traditioneel, maar de luisteraar vindt door de Westerse benadering makkelijker aansluiting dan je op het eerste gehoor zou verwachten. Eigenlijk word je door een gids geloodst door al het moois uit een vergeten deel van Algerije. Daarbij zijn de composities intrigerend en wonderschoon, waarbij het niet moeilijk is deze muziek te omarmen en in je hart te sluiten. Het tweede nummer op de cd “Invocation” is een mooi voorbeeld van deze algehele kruisbestuiving. Hierbij hoor je op krachtige wijze de prachtig jazzy avant-garde vermengd met wereldmuziek en de krachtige Arabische zang. Rond dit gegeven variëren ze op prettige wijze met soms iets meer geïmproviseerde, a capella en experimentele stukken. Soms opzwepend, soms diep ingetogen en eigenlijk altijd mysterieus. Het zij stuk voor stuk imponerende en ongekende huzarenstukjes die meestal ook behoorlijk weten te beklijven. Je krijgt een uniek kijkje in de Oosterse keuken. Grote klasse vanuit een totaal andere wereld.

door Jan Willem Broek

Murcof - The Versailles Sessions

[cd, Leaf/Konkurrent]

We hebben een M, we hebben een U, we hebben een R, we hebben een C, we hebben een…wat krijgen we nou? Een V? De Mexicaanse componist en elektronica muzikant Fernando Corona brengt steeds releases uit die uiteindelijk de naam van zijn project Murcof vormen. Met Martes (2002), Utopia (2004), Remembranza (2005) en Cosmos (2007) is hij aardig onderweg. De volgende Océano is al in de maak. Hij onderbreekt zijn reeks nu met The Versailles Sessions. Gelukkig lees ik al snel dat we dit niet als een opvolger van het vorige album moeten beschouwen maar als een speciaal project. Deze recensie mag je dan ook niet beschouwen als een volgende Murcof recensie, maar als een speciale recensie, die eigenlijk niet meetelt. Normaal gesproken maakt Fernando een bloedstollende mix van elektronica en klassieke muziek, waarmee hij opzien baart. De invloeden lopen doorgaans uiteen van De invloeden lopen uiteen van Arvo Pärt, Max Richter, Györgi Ligeti , David Darling en Sylvain Chauveau tot aan Susumu Yokota, Deaf Center, Deathprod en zelfs SPK en Sunn0))). Voor zijn nieuwe album is de aanpak ook geheel anders. Hij heeft naar aanleiding voor een liveproject in Versailles, de beroemde kasteelwoning van de Zonnekoning, alleen gebruik gemaakt van 17-de eeuwse, Barokke instrumenten. De klavecimbel, viola da gamba, fluit, viool en een mezzo sopraan hebben als input gediend voor zijn eigenzinnige creaties. Als een ware architect smeedt hij hiervan een duister, soms angstaanjagend en buitengewoon mysterieus geheel, van op papier lichte muziek. Het geheel ligt toch ook weer niet zwaar op de maag. Je beleeft het als een spannende trip naar de Barok, maar dan met een modern randje. De muzikale en diepgaande variant op Back To The Future. Met name als de zang aanzet is het onaards betoverend en adembenemend. Murcof maakt diepe indruk met in feite niet te beschrijven muziek. Dit alles geheel terzijde natuurlijk.

Luister Online bij Myspace:
Louis XIV’s Demons / Death Of A Forest

door Jan Willem Broek

Helios - Caesura

[cd, Type/Konkurrent/Boomkat]

Superproductief kan je Keith Kenniff niet noemen, toch verschijnt er amper twee maanden na zijn Goldmund cd The Malady Of Elegance, de tweede hiervan in drie jaar, een nieuwe cd van zijn project Helios. Met Goldmund maakt hij uiterst sfeervolle pianomuziek en Helios is meestal zijn meer elektronisch gerichte project. Daarnaast houdt hij er ook het meer obscure Sono op na. De nieuwe cd Caesura, de derde van Helios in 4 jaar tijd, is iets minder ingetogen dan zijn andere project. Gemene deler is de heerlijk desolate en toch warme sfeer. Hij is een kei in het scheppen van een bepaalde atmosfeer met minimale middelen. Op de juiste wijze doseert hij al zijn geluiden, waardoor deze uitgroeien tot een groter geheel. Hier maakt hij een soort combinatie van new wave, ambient en IDM. Je meandert door kale klanklandschappen waarin akoestische gitaar, piano, ambientachtige elektrische gitaargeluiden, warme beats, sfeervolle elementen, verwaaide stemmen, shoegaze, post-rock en andere geluiden zorgen voor een herfstachtige setting. De muziek past zo tussen de melancholische muziek van de oude 4ad acts zoals Dif Juz en de instrumentale kant van de Cocteau Twins. Maar ook Bola, Brian Eno, Harold Budd, Robin Guthrie, Boards Of Canada, Yellow 6, Ulrich Schnauss en Xela behoren tot de referenties. Helios brengt een knapperig, intrigerend haardvuur die je moeiteloos door de herfst- en wintermaanden slepen. Doe de ramen en gordijnen dicht, trek een fles rode wijn open en geniet stilletjes in je eentje. Kenniff scoort hier hoge (rust)punten.

Luister Online bij Myspace:
Hope Valley Hill
MP3’s:
Mima
Shoulder To Hand

door Jan Willem Broek

Kočani Orkestar - The Ravished Bride

[cd, Crammed Disc/Coast To Coast]

The Balkan is hot, zoveel is de laatste jaren wel duidelijk geworden door de vele Balkan Beat Box en andere compilaties met muziek uit dit deel van Europa. Er wordt wel eens voorbij gegaan aan de artiesten die al jaren terug de sier hebben gemaakt met hun muziek. Nu strijken vaak ook andere bands wel met de eer. Artiesten als Boban Markovic, Mostar Sevdah Reunion, Boris Kovac, King Ferus Mustafov, Naat Veliov, Fanfare Ciočarlia en vele anderen zijn zeer belangrijk geweest voor de muziek daar. Eentje die zeker niet mag ontbreken in het rijtje is de Macedonische brassband Kočani Orkestar, ooit nog The Orginal Kočani Orkestar geheten met Naat Veliov in de gelederen, waarvan de geschiedenis al lang (een eeuw) terug gaat. Zach Condon van Beirut bijvoorbeeld is een enorme fan en wordt er duidelijk ook door beïnvloed. De nieuwe cd The Ravished Bride heeft maar liefst 6 jaar op zich laten wachten, terwijl ze de fans wel lekker hebben gemaakt met geweldige optredens. Op de cd laten de elf muzikanten horen nog steeds geen “Balkan Beat Box” nodig te hebben om er een spetterend geheel van te maken. Naast hun typische brassbandmuziek, zowel instrumentaal als gezongen, herbergt het album een heel scala aan stijlen. Onder meer traditionele Turkse muziek (ook in de zanglijnen te horen), jazz, roma muziek, Latin (in de Mexicaanse klassieker ‘La Lhorona’), Bulgaarse elementen, reggae en ook rock. Dit gaat vergezeld van stevige beats, krachtige ritmes, pakkende emotioneel geladen zang en de altijd enthousiaste blaaspartijen op de twee trompetten, drie tuba’s, saxofoon, klarinet en zurla (traditionele hobo). De toevoeging van de beats en elektronica maakt dat er soms een waar dansfestijn ontstaat. Daarnaast bieden ze genoeg droefgeestige liedjes om de cd in evenwicht te houden. Het is het wachten meer dan waard. Kočani Orkestar heerst op de Balkan!

door Jan Willem Broek

U-Cef - Halalwood

[cd, Crammed Disc/Coast To Coast]

Als je denkt aan het prachtige Marokko, denk je vermoedelijk niet meteen aan digitale muziek. En toch wordt het er gemaakt, in ieder geval door Moulay Youssef Adel, een getalenteerde drummer, producer, arrangeur en programmeur. Met zijn artiestennaam U-Cef maakt hij een wereldse mix van elektronica, Marokkaanse muziek en een legio aan andere stijlen. Hij heeft dan ook in de Verenigde Staten, Engeland en Frankrijk gewoond, waar hij in aanraking is gekomen met hip hop, acid jazz, dub, reggae, ragga, drum’n’bass, 2-step, R&B en ga zo maar door. Maar al eerder bereiken ook The Beatles, Jimi Hendrix en Led Zeppelin hem. Als een gretige spons absorbeert hij alles en gaat uiteindelijk zelf muziek maken. De grootste invloed zal toch altijd de Marokkaanse muziek blijven, aangezien hij die met de paplepel ingegoten krijgt of zoals hij zelf zegt vanaf kinds af aan al inademt. Met zijn krachtige kruidenmix maakt hij het fijne album Halalium, waarop de bovengenoemde stijlen op smakelijke en dikwijls dansbare wijze gemengd worden met etnische muziek. Daarmee weet hij de aandacht op zich te vestigen, waardoor hij voor zijn tweede album een keur aan artiesten te gast kan krijgen. Dit album Halalwood, een nieuwe Marokkaanse stijl in de lijn van Hollywood en Bollywood, is een smeltkroes van stijlen met als rode draad de Gnawa muziek. Dat levert een pakkende mix op van dub, dansbeats, Arabische muziek, hip hop en avant-garde. De diverse gasten brengen hun eigen invloeden mee. Mirror System, bestaande uit de bekende muzikant en producer Steve Hillage (Gong, Uriel, Egg, System 7) en zijn vrouw Miquette Giraudy, brengen gitaren, keyboards en programmering mee. Bizmatic & Said Damir zorgen voor stevige raps, terwijl Natacha Atlas haar prachtige zang ten gehore brengt in een oriëntaalse setting vol pakkende beats. Ook Damon Albarn (Blur, Gorillaz, The Good The Bad And The Queen) zorgt voor een fijne vocale bijdrage. En zo zorgen nog legio andere artiesten voor een bijzondere inbreng. U-Cef levert ook nog een aanstekelijke mix van Rachid Taha. Je waart je continu in een bruisende Marokkaanse bazaar of in andere delen van Afrika, maar dan in een hippe Westerse setting en tevens met invloeden vanuit de hele wereld. Een broodje shoarma verkeerd of zoiets, maar uiteraard zeer smakelijk bereid met Halal vlees. De cd waait met alle winden mee en weet toch op consistente wijze een vuist te maken. Het altijd invloedrijke en prestigieuze Crammed Disc label heeft hier weer een groeidiamant te pakken uit het land waar vele culturen harmonieus sameengaan. Dit is een ontwapende, wereldse traktatie!

Luister Online bij Myspace:
Ouddamak / Stick / Ya Rayah

door Jan Willem Broek