Caleidoscoop

Gareth Davis & Machinefabriek - Ghost Lanes

[3” mcd, Machinefabriek]

Denk ik me eindelijk lekker op de zomervakantie te kunnen richten, zit er ineens iets hards tussen mijn zonnebrand. Blijkt het weer een klein schijfje van die dekselse Rutger Zuydervelt ofwel Machinefabriek, wederom met klarinettist Gareth Davis aan zijn zij. Wel dan kan de zomer nog wel even wachten. Onlangs verschijnt nog Soundlines van dit duo. Rutger experimenteert daar op de gitaar en computer en Gareth tovert geluiden uit zijn klarinet. En eigenlijk trekken ze die lijn door op de nieuwe 3” Ghost Lanes, die in de befaamde Amsterdamse Steim studio is opgenomen. Maar zoals de titels subtiel van naam verschillen, zo is ook de muziek net weer wat anders geworden. Het is nog meer ruimtelijk en soms inderdaad spookachtig. De atmosfeer is gespannen, duister en biologerend. Ergens in de vrije ruimte ontmoeten de geluiden elkaar en ontstaat er als het ware een intrigerende hybride. Het is eigenlijk meer een klankervaring dan een muzikale schakering van geluid. Het klinkt haast of de improvisaties zijn gemaakt tijdens een ruimtereis. Beide artiesten zijn met hun bijzondere aanpak en unieke geluiden behoorlijk aan elkaar gewaagd. Je reist door herkenbare en ondefinieerbare klanklandschappen, of soms enkel klanken die tot de verbeelding spreken. Het wordt haast saai om te zeggen, maar dit is weer een geweldig kleinood in de imposante discografie van Machinefabriek, met hier natuurlijk de evenzo geweldige Gareth Davis. Hopelijk is een volledig album op komst!

MP3:
Ghost Lanes
(klik via releases op de juiste release en dan de track)

door Jan Willem Broek

Cloaks - Versus Grain

[cd, 3by3/Baked Goods]

De schoonheid van muziek zit hem niet altijd in mooi geluiden, soms kan iets ook puur door het imponerende karakter diepe indruk maken. Zo maken C. Jordan en S. Harris samen als Cloaks elektronische muziek die opgebouwd lijkt uit grof gemalen metaal. Daarmee creëren ze vervaarlijke stukken muziek, die ergens tussen dub, dubstep, industrial en experimentele muziek uitkomen. Na hun Hi Tek epee, laten ze deze kunsten wederom horen op het album Versus Grain. De basis wordt gevormd door de dub en dubstep, waarover ze steeds een industrieel en experimenteel sausje gieten. Nu ja sausje, eerder gesmolten metaal of met een slijptol verkregen metaalgruis. De beats zijn log maar hard en dreunen als een drilboor overal doorheen. Het heeft vaak wat weg van een ritmisch vulkaanuitbarsting of een symfonie voor percussie en slijptol. Nee, mooi kan je dat absoluut niet noemen, maar wel erg indrukwekkend, verslavend, vet, intrigerend en dat soort superlatieven. Denk aan een ongepolijste mix van Burial, Black Lung, Pan Sonic, Zan Lyons, Disjecta en Venetian Snares, waarbij er elementen van de Einstürzende Neubauten, Nine Inch Nails en Ben Frost zijn toegevoegd. Wat een power en wat een ijzersterk debuut!

Luister Online bij Myspace:
Junk / Against / R.F.I.D. / Detrius

door Jan Willem Broek

On - Your Naked Ghost Comes Back At Night

[cd, Type/Konkurrent/Boomkat]

Watermelon Club, Arca, Micro:Mega, (Ensemble) 0 en On zijn allen volwaardige projecten van het Franse supertalent Sylvain Chauveau, die ook onder zijn eigen naam menig release aflevert. Het is zo langzamerhand gewoon dat ook al zijn materiaal van hoogwaardige kwaliteit is. Ook gewoon is dat alles wat hij ooit uit heeft gebracht op het Franse Les Disques Du Soleil Et De L’Acier heruitgegeven wordt op andere labels. Helaas omdat hij zijn geld niet krijgt. Voor de fans is het wellicht wel goed nieuws omdat niet meer verkrijgbaar werk er nu weer volop is. Dat geldt ook voor de eerste cd van het project On dat hij er samen met Steven Hess (Haptic, Pan American) op nahoudt. De cd Your Naked Ghost Comes Back At Night stamt alweer uit 2004 maar ziet nu voor de tweede maal het licht. In 2007 is er overigens al een tweede cd van de groep uitgekomen. Het concept op hun eerste album is echter heel interessant: ze maken een studioalbum en geven dat vervolgens aan een derde om het te (re)mixen. Aangezien het om duister materiaal gaat is het ideaal dat deze mixer niemand minder dan Helge Sten, die zich dan nog voor de laatste keer Deathprod noemt, is geworden. De duistere symbiose van gitaarambient en experimenten en elektronische experimenten, zijn er na de mix als dark ambient uitgekomen. Het is een angstaanjagend en bij de keel grijpend geheel waarbij elektronische wervelstormen, gitzwarte drones en gruizige gitaargeluiden de boel accentueren. Alsof je op de bodem van de oceaan zit en alle geluiden van de wereld erboven langzaam en vervormd tot je doordringen. Het is is een unieke samenwerking geworden en heel fijn van Type dat ze deze nog eens onder de aandacht brengen en beschikbaar hebben gemaakt. De geest is weer uit de fles!

Luister Online:
Your Naked Ghost Comes Back At Night

door Jan Willem Broek

Tiny Vipers - Life On Earth

[cd, Sub Pop/Konkurrent]

Om een verpletterende indruk te maken is helemaal niet zoveel nodig. Zet een zangeres met een innemende stem neer, geef haar een akoestische gitaar en klaar. Klinkt erg kort door de bocht, maar dat is wel waar het in feite op neer komt bij Tiny Vipers, ofwel Jesy Fortino. Na haar debuut is ze flink aan het touren geslagen en heeft nu twee jaar later eindelijk het vervolg Life On Earth het licht laten zien. Hoewel licht, het zijn songs voor in het donker waar je zelfs midden in de nacht niemand mee wakker maakt. Vanuit een soort vacuüm lijkt ze haar liedjes te maken. Een niets waar ineens toch alles is. Grote kracht is haar bezwerende, soms bijna spookachtige stem, die je als een thriller in de houdgreep kan krijgen. Daarbij begeleidt ze haar zang met vooral ingetogen akoestisch gitaarspel. Her en der wordt dat aangevuld met biologerende experimenten met subtiele elektronica of door een piano. Het is volledig oprecht en uiterst melancholisch en gaat wellicht daarom door merg en been. Hoewel uit haar invloeden lijstje enkel artiesten met een donkere kant (Suicide, Svarte Greiner, Joy Division) staan kom je uit op een verstilde mix van Cat Power, Nancy Elizabeth, Sharon Van Etten, Marissa Nadler, Sybille Baier en Grouper. Ook natuurlijk niet de vrolijkste op aarde. Tiny Vipers zet op wonderschone wijze een schijnwerper op alles dat breekbaar en duister is op deze aarde. Een nieuwe ster aan het duistere firmament.

MP3:
Dreamer
Luister Online bij Myspace:
Young God / Dreamer

door Jan Willem Broek

Magnolia Electric Co. - Josephine

[cd, Secretly Canadian/Konkurrent]

Na een jaar of 7 met Songs:Ohia laat kopman Jason Molina het tijdperk Magnolia Electric Co. aanbreken, tevens de titel van de laatste Songs:Ohia cd. Met 3 albums, een liveplaat, een epee en een 5cd’s tellende boxset heeft hij daar zijn onbegrensde singer-songwritertalenten en zijn creatieve talent en drift wederom bewezen. Nu is er weer een album getiteld Josephine. Een groot verschil met zijn voorgaande band is toch wel dat hij nu altijd een consistenter geluid aan de dag legt. Helaas is één van zijn vaste kompanen, de bassist Evan Farrell, in 2007 overleden, maar hij (gitaar, zang) kan nog steeds rekenen op een leger aan gasten, ondermeer uit Okkervil River en Impossible Shapes, die hem begeleiden en wellicht door het verlies met meer passie dan ooit. Met zeven man sterk ondersteunen ze zijn songs met gitaren, sax, tamboerijn, piano, cornet, vibrafoon, keyboards, synthesizers, drums, orgel, bas, bellen, dobro, lap steel en zang. Verlies lijkt overigens altijd wel een thema te zijn in zijn droefgeestige muziek vol Americana, altcountry, rock en folk. Zijn kenmerkende getourmenteerde zang vormt daarbij altijd een vast gegeven. Nu lijken ze met z’n allen nog meer gefocust op het maken van originele songs die er toe doen. De cd kent echt heel veel hoogtepunten, hetgeen al een behoorlijke verdienste is na zoveel jaren muziek maken. Molina weet eenzaamheid en schoonheid niet alleen samen te smelten, hij verheft het tot hogere kunst. Timesbold, Will Oldham en Songs:Ohia dienen ter referentie. Al noemt hij zijn project Grietjes Welriekende Spruitjesfabriek, er zal geen slecht nummer van zijn hand verschijnen, daarvoor is de man te getalenteerd en te gevoelig. Dit nieuwe album is dan ook geen verplicht kost voor de fans, het is echt een cd vol uitzonderlijke, nieuwe en frisse pracht.

MP3’s:
Little Sad Eyes
Josephine

door Jan Willem Broek

Bowerbirds - Upper Air

[cd, Dead Oceans/Konkurrent]

De nu-folk van de laatste jaren is een vaste factor gebleven, in tegenstelling tot lo-fi dat slechts als onderdeel van iets anders nog wel eens de kop opsteekt. Nu spelen deze genres soms wel Leentjebuur bij elkaar, maar dat maakt niet uit. Nog meer dan losse genres komen er steeds meer hybriden of interessante aftakkingen. Neem nou de Bowerbirds, die nu met hun tweede cd Upper Air komen. Ze presenteren net als op hun vorig jaar verschenen debuut Hymns For A Dark Horse een fraaie mix van folk met singer-songwriter muziek en soms met een lekkere bite Americana of een scheut indie en een lo-fi rafelrandje. De vaste kern wordt gevormd door Phil Moore (gitaar, zang) en Beth Tacular (keyboards, accordeon, zang) en hier en daar verlenen Mark Paulsen en Brad Cook diverse hand- en spandiensten. Het meest in het gehoor springen toch de akoestische gitaar en de prachtig emotioneel geladen zang van Phil. Hierdoor komt het in eerste instantie wat kaal over. Pas als je vaker naar het album luistert hoor je de vele andere geluiden. Ze putten met hun folk ook regelmatig uit bronnen uit de jaren 60 en 70, soms zelfs met wat hippie-invloeden, maar het is verder wel echt een band van nu. Toch leuk dat ze onder meer de natuur bezingen en hun plaat op het Dead Oceans label uitbrengen. Maar het resultaat is er niet minder om en daar gaat het toch om. Het zijn harmonieuze en uiterst melancholische songs geworden, met af en toe prachtige samenzang. Calexico, Songs:Ohia, Vetiver, Iron & Wine, Bon Iver, bloemen in je haar, ongerepte natuur en kruidenthee dienen allemaal ter referentie. En dan kom je gewoon uit op een ijzersterk tweede album.

Luister Online bij Myspace:
Northern Lights / Chimes / Beneath Your Tree / Crooked Lust

door Jan Willem Broek

The Declining Winter - Haunt The Upper Hallways

[7” + bonus cd & gelimiteerde remix cd, Home Assembly Music/Cargo]

Nu de broertjes Adams hebben besloten dat hun project Hood wel even op een laag pitje kan, spreiden de leden hun vleugels. Niet alleen Gareth S. Brown gaat op de solotoer, ook Richard Adams concentreert zich weer op zijn fijne project The Declining Winter. En er moet gezegd worden, hij pakt met zijn release Haunt The Upper Hallways behoorlijk uit. Je krijgt namelijk niet alleen een 7” met 3 nummers, maar eveneens een cd met 10 nummers waaronder de 3 van de 7”. Na het debuut van Northerner is dit de tweede uitgave op het prestigieuze Home Assembly Music. Richard richt zich op sfeervolle post-rock met ambient, neoklassiek en experimentele elektronica. Je hoort diverse akoestische instrumenten als strijkers, gitaren, duimpiano’s (of klanken ervan) en percussie-instrumenten naast de elektronica. Ze vormen een spookachtige symbiose, die aangevuld worden met stemsamples en echte zang. Richard laat allerlei geluiden op ongewone wijze door elkaar lopen en experimenteert met uiteenlopende ritmes, wat dikwijls een bevreemdend effect geeft. Dromerig en folkachtig, maar dat laatste dan wel binnen de kaders van de eerder genoemde genres. De sfeer is zwoel en ingetogen. Denk aan een zeer originele hybride van Helios, Rachel’s, Peter Broderick, Talk Talk, Centenaire, Dirty Three, The Boats, Manyfingers en uiteraard Hood. Als je heel snel bent krijg je er ook nog eens een remix-cd erbij met geweldige mixen van Part Timer, Fieldhead, James Yates, Library Tapes, Winter North Atlantic, Northerner, Trap Remit, Strategy en één van de band zelf. Kortom, een driedubbel dikke release om je ijsvingers bij af te likken!

MP3’s:
Haunt The Upper Hallways
Hey Efd (Instr)
Luister Online:
Part Timer & Northerner remix

door Jan Willem Broek

Cheju - Waiting For Tomorrow

[cd, Distant Noise]

Het elektronische kwaliteitslabel Distant Noise heeft een hoog doe-het-zelf gehalte. Hierdoor zijn ze wel in staat steeds weer interessante en eigenzinnige artiesten aan te trekken. Na en naast hun onvolprezen “Series One”, waar ze zeer gelimiteerde cd-r’s van diverse artiesten uitbrengen, komt het label ook af en toe met reguliere releases. Eén daarvan is de cd Waiting For Tomorrow van Cheju. Wil Bolton, de Britse meneer achter dit project, heeft een indrukwekkende staat van dienst met onder meer releases op Boltfish Recordings, Unlabel, Static Caravan, Smallfish en U-Cover. Hij brengt normaliter IDM van de bovenste plank vermengd met melodische organische elektronica. Op zijn nieuwste album brengt hij zijn beste werk tot nu ten gehore. De IDM is nog steeds één van de hoofdingrediënten maar hij brengt het nu steevast op luchtiger en sfeervollere wijze en gecombineerd met allerlei andere stijlen. Zo hoor je nu eveneens zomerzwoele ambient, wave-geluiden en filmische muziek. Naast de elektronische klanken hoor je ook piano, veldopnames en vervormde gitaren terug in de muziek. Ook de meer stuiterende, uptempo ritmes omwikkelt hij in een warme deken. Hij weet de elektronische muziek een menselijk gedaante geven. De instrumentale muziek houdt het midden tussen Portal, Boards Of Canada, Milieu, Beamont Hannant, Gnac, Moby, Manual en Brian Eno. Toekomstmuziek? Nee wacht niet tot morgen, geniet er nu al van! Zeer innemend werk die een prachtige soundtrack voor de melancholische zomer vormt.

Luister Online bij Myspace:
Loom / Birch / Rose Window / Leaving At Dawn

door Jan Willem Broek

William Fowler Collins - Perdition Hill Radio

[cd, Type/Boomkat/Konkurrent]

Alweer bereikt mij in de volle zomerzon een cd die het daglicht eigenlijk niet verdragen kan. Sterker nog, het lijkt wel of sommige muzikanten de duisternis nog eens extra willen verduisteren. De Amerikaan William Fowler Collins doet met zijn Perdition Hill Radio op het altijd interessante Type label een goede gooi. Het lijkt erop dat Collins weinig lichtpunten kent in zijn leven, zelfs de hoes is zo duister als het maar kan. De cd is van begin tot eind een bij de keel grijpende, ongrijpbare trip. Zijn 6 klanklandschappen, variërend van 5,5 tot 21,5 minuut, herbergen een hoop geluiden. Hij maakt een intrigerende mix van ambient, drones en experimentele elektronica, waarbij country en het heuvelachtige landschap van zijn woonplaats een grote rol schijnen te spelen. Die zijn dan wel verpakt in een muur van geluid. Als een tsunami stort hij de geluiden over je heen. Dat loopt uiteen van met cirkelzagen gepureerde My Bloody Valentine, de duisternis van sunn O))) en de drones van Tim Hecker tot de subtiliteit van William Basinski en de donkere, experimentele ambient van Xela, Svarte Greiner en Deaf Center. Keer op keer weet hij de gitzwarte klanken een ander karakter mee te geven en je totaal te overrompelen. Het is allemaal zeer filmisch en roept de meest spannende beelden op. Hij zou zo passen bij een bizarre David Lynch film. William Fowler Collins weet de term film noir op geheel eigen wijze een nieuwe invulling te geven met dit monumentale album!

Luister Online:
Perdition Hill Radio

door Jan Willem Broek