Caleidoscoop

PNEU - Highway To Health

[cd, Head/Mandaï Distribution]

Zouden ze in Frankrijk ook de humor van de bandnaam PNEU snappen? Voor ons is het ook alleen maar grappig als vertaling natuurlijk. Maar goed, deze band wordt gevormd door een energiek duo uit Tours die enkel de gitaar en het drumstel inzetten om hun muziek te maken. Ik kan zo snel geen namen achterhalen, maar wie maalt erom? In 2008 debuteren ze al met de adrenalinebom Pince Monseigneur. Nu keren ze terug met hun Highway To Health, waarbij de volgende woordspeling zich alweer aandient. Enfin, zoals ze zelf vermoedelijk veel mooier dan ik zouden zeggen, gaan ze vrolijk door met hetgeen waar ze goed in zijn. Dat is het maken van een stevige, opzwepende smeltpot van math-rock, noise, hardcore en post-rock, waarbij ze het experiment bepaald niet uit de weg gaan. Op deze nieuwe cd klinken ze ritmischer dan ooit, van heel harmonieuze tot uiterst complexe en virtuoze ritmes. Bij vlagen is het pure acrobatiek wat ze laten horen. Hoewel de gitaar en het drumstel de dienst uitmaken, zijn er soms ook andere geluiden te horen zoals een soort primitieve oerzang en niet te plaatsen andersoortige klanken. Maar dat speelt zich allemaal ver op de achtergrond af. Ze brengen muziek die fans van Shellac, Chevreuil, Nomeansno, Godheadsilo, Don Caballero, June Of 44, Dazzling Killmen en Lightning Bolt zeker zal aanspreken. Het is een heerlijke wervelstorm, die na 9 nummers en bijna 27 minuten voorbij is voor je er erg in hebt. Of het de meest gezonde weg is weet ik niet, maar het is wel een (ge)weldadige, sensationele ervaring.

Luister Online bij Bandcamp:
Grill Your Eyes

door Jan Willem Broek

Giovanni Di Domenico / Arve Henriksen / Tatsuhisa Yamamoto - Clinamen

[cd, Off Label/Stilll/PIAS]

Het gaat natuurlijk niet altijd op dat als je een paar grootse artiesten bij elkaar zet, dat er ook iets groots uit voortkomt. Dat is bij voetbal of wat dan ook niet anders. Maar als je het drietal Giovanni Di Domenico, Arve Henriksen en Tatsuhisa Yamamoto opstelt dan is succes verzekerd, zo zal blijken.
Giovanni is een in Brussel wonende Italiaanse pianist/componist, die tevens de elektronica en Fender Rhodes ter hand neemt. Hij heeft met ontzettend veel uiteenlopende muzikanten gewerkt, uit even zoveel landen. Hij heeft ook doelbewust dit trio geformeerd om de grote kwaliteiten van de muzikanten. Hij streeft extreme kwaliteit na, iets dat bewonderenswaardig is in tijden van kwantiteit.
De Noorse trompettist Arve Henriksen, die hier ook de zang voor zijn rekening neemt, heeft een ijzersterk spel in de vingers. Dat heeft hij op ontelbare albums zowel solo als met legio artiesten en groepen al laten horen. Food, David Sylvian, Motorpsycho, Veslefrekk en niet in de laatste plaats Supersilent hebben allemaal op zijn bijdragen mogen rekenen.
De Japanse percussionist/drummer Tatsuhia Yamamoto is de jongste van het stel, maar heeft met zijn geweldige spel al veelvuldig gecollaboreerd met artiesten als Otomo Yoshihide, Keiji Haino, Jim O’Rourke, Sachiko M en Makoto Kawabata. Met O’Rourke toert hij momenteel.
Nu komen ze in de eredivisie van de muziek samen, alwaar ze hun cd Clinamen presenteren. Ze maken een soort experimentele jazz, die neigt naar minimal music en soms zelfs ambient. Het mooie van het album is dat de afzonderlijke kwaliteiten van de artiesten belicht worden en dat de diverse composities toch één geheel vormen. In de muziek werken ze dan ook heel veel met ruimtes of noem het stiltes. Dat kunnen slechts fracties van seconden zijn, maar het geeft tot de verbeelding sprekende en zelf in te kleuren stukken in de muziek. Dat ruimtelijke effect maakt de muziek ook spannend, diepgravend en bovenal intrigerend. Het is de kunst van het weglaten en dat dan muzikaal omlijst door één van de beste teams ter wereld. Het prachtig ijle trompetspel van Arve, die ook op hoge en breekbare wijze zingt dan wel neuriet, de geweldige, onnavolgbare percussieklanken van Tatsuhisa en het virtuoze toetsenspel van Giovanni leveren hier samen een werkelijk hemelstrelend huzarenstukje op. Het is geen eredivisie meer, het is gewoon de champions league. Ze brengen een eigenzinnige mix van This Heat, Wim Mertens, Talk Talk, Jon Hassell, Nils Petter Molvær, Tortoise en Supersilent ten gehore. Meesterlijk album!

Luister Online bij Soundcloud:
Clinamen (album) (in de player)

door Jan Willem Broek

Das Simple - Das Simple

[cd, Das Simple/Mandaï Distribution]

“Oh da’s simpel”, roepen mensen nog wel eens als een ander met een probleem/vraag zit. Hoe goed bedoeld ook, het devalueert de vraagsteller een beetje tot een oen. En soms zijn zaken die simpel lijken helemaal niet zo eenvoudig als ze in aanvang lijken. Neem nou de band Das Simple met hun cd Das Simple. Simpeler kan het niet zou je zeggen. Het eerste wat je hoort als je de cd opzet, is een behoorlijk complexe bak herrie met pompende bassen, piepende gitaren, uitzinnige Engelstalige zang en waanzinnige tempowisselingen. Je wordt qua associaties meteen richting een band als Unsane gedreven, maar dan met de complexiteit van Ruins en de energie en prettige gestoordheid van Melt Banana. Een alles behalve Franse sound kan je gerust stellen. Toch komt het in 2008 opgerichte kwartet bestaande uit Julius (“fuzz” bas), Z (drums), Arnalux (gitaar) en Ramon Kalifa (gitaar, zang) gewoon uit Marseille. De muzikale ideeën komen voort uit het complexe brein van Julius en de teksten uit die van Ramon. Een gouden, maar niet bepaald gemakkelijke combinatie zo blijkt. Ze hebben zich dan ook tot doel gesteld een mix te maken van gespierde noise rock en punkachtige jazz, die heilige huisjes omver moet schoppen. Nou dat lukt aardig. Na de eerder beschreven opening van de cd brengen ze uiteenlopende, doch veelal harde stukken ten gehore. Door de pompende bassen, de soms staccato ritmes en de krachtige zang moet je nog wel eens denken aan Nomeansno en Godheadsilo. Op de meer inventieve en complexe momenten gaan je gedachten wisselend uit naar Don Caballero, King Crimson en Zappa. Maar ook Dazzling Killmen, Shellac, Mr. Bungle, Chevreuil, Cheval De Frise en Zëro passeren de revue. De zang is soms heel hard en soms juist weer harmonieus en uitbundig, maar altijd net als de muziek superdynamisch, gevarieerd en energiek. Geniaal, zo simpel is dat.

Luister Online:
Das Simple (album)

door Jan Willem Broek

Satan Is My Brother - A Forest Dark

[cd, Boring Machines]

Voor de betere duistere muziek kan je dag en nacht aankloppen bij het Italiaanse Boring Machines label, want daar heerst de duisternis 24 uur per dag. Ze laten er de laatste tijd de ene na de andere hoogwaardige release het licht zien, nu ja het nachtlampje dan. Het betreft veelal Italiaanse artiesten, hoewel ze zich daar niet per se toe beperken. Wel van Italiaanse bodem is het uit Milaan afkomstige kwintet Satan Is My Brother. De groep wordt gevormd door André Arriz-Rivas (drums), Alessandro Midlarz (sax), Stella Riva (trombone), Antonello Raggi (keyboards, elektronica) en Luca Freddi (bas, elektronica). Op hun debuut uit 2007 maken ze een soundtrack voor een zelfbedachte film in de stijl van David Lynch. Ze presenteren zich niet als gladde makers van filmmuziek, maar slagen erin uiterst intrigerende op zichzelf staande muziek te fabriceren die wel tot de verbeelding spreekt. Nu zijn ze terug met A Forest Dark, die een denkbeeldige soundtrack vormt voor één van de eerste stomme films in Italië, namelijk Inferno (1911) van precies een eeuw geleden. Wat meteen opvalt is dat het collectief een meer rustiek geluid aan de dag legt. De noise en chaos van het eerste album hebben ze achter zich gelaten. In plaat daarvan krijg je nu een mix van de psychedelische, instrumentale momenten van The Legendary Pink Dots, experimentele impro avant-garde zoals van PAS, de mysterieuze klanken zoals bij Larsen, Philippe Petit’s filmische duisternis, de nachtelijke jazzy post-rock à la Tortoise en de gitzwarte, bevreemdende atmosfeer van David Lynch. De film als basis voor hun muziek gebruiken ze dus nog steeds. Alleen is het nu echt een wonderschone, intrigerende, sfeervolle en bovenal spannende aangelegenheid geworden. Je ziet door de bomen het bos niet meer, maar geniet wel met volle teugen van dit prachtige duistere kleinood. De snelle besteller krijgt er ook eens een dvd bij.

Luister Online bij Soundcloud:
Movimento II / Movimento III

door Jan Willem Broek

Telebossa - Telebossa

[cd, Staubgold/Konkurrent]

Van het Duitse Staubgold label kan je van alles verwachten, hoewel het label zich meestal focust op de wereld van de eclectische en interessante elektronische muziek. Maar ook wereldse elementen worden door het label dikwijls omarmt. Nu brengen ze het gelijknamige album uit van de wel heel bijzondere groep Telebossa. Wie daar bossa nova op afstand in leest komt aardig in de buurt van hetgeen het duo Chico Mello (zang, gitaar) en Nicholas Bussmann (cello, elektronica) hier laat horen, met gastbijdragen van Hanno Leichtmann (drums, elektronica) en Werner Dafeldecker (contrabas). In feite zet Chico de basis neer met zijn bossa nova getinte singer-songwritermuziek, die overigens ook dikwijls opgeleukt worden met een fijne samba. Hij heeft een warme stem en een fijn tokkelspel in de hand. Daarnaast experimenteert hij er ook op los met milde stemkunsten en dwars getokkel. Nicholas voorziet het geheel van een buitengewoon fraaie omlijsting, die laveert tussen neoklassiek, avant-garde, experimentele muziek, elektro, jazz en minimal music. Ze brengen spannende zwoele liedjes en dwalen regelmatig op prettige wijze af naar de meer abstracte muziek. De ene keer is dat met een vol en bescheiden uitbundig geluid, op andere momenten is het haast stil en ingetogen. Continu weten ze daarbij een enorme spanningsboog op te bouwen waardoor de aandacht ook nooit verslapt. Deze uiterst bijzondere ontmoeting dan wel botsing van stijlen is zeer geslaagd en verrassend. Het houdt het vreemde midden tussen Edvard Grieg, Rachels, Joao Gilberto, Clogs en Antônio Carlos Jobim. Muziek van een verbluffende, biologerende en spannende schoonheid.

Luister Online bij Soundcloud:
Eu Sonhei Que Tu Estavas Tâo Linda
Samba Do Budista

door Jan Willem Broek

Barbara Panther - Barbara Panther

[cd, City Slang/Konkurrent]

Ongewone elektronische ritmes, beats en achtergronddecors in combinatie met lekker catchy, brutale feministische zang doen mij in eerste instantie aan Chicks On Speed en tevens Duitsland denken. Nu zit ik, zo blijkt en heel dichtbij en heel veraf. Barbara Panther is weliswaar woonachtig in het immer creatieve Berlijn maar is in feite een Belgische van Rwandese afkomst. Na haar verhuizing heeft ze volop kunnen werken aan haar muzikale ontplooiing en dan met name haar zang- en stemkunsten. Haar expressieve vocale partijen mogen er dan ook wezen op haar gelijknamige debuut. Deze omringt ze met uiteenlopende elektronische geluiden, van opzwepende (house, techno, idm) beats tot meer complexe structuren en verder Afrikaanse elementen, diverse akoestische instrumenten en andere bijzondere ingevingen. Ze komt dan ergens uit tussen idm, techno, house, pop en avant-garde. Qua zang is ze een soort kruisbestuiving van Björk, Soap & Skin en Fever Ray geworden, waarbij ze met de laatste twee genoemde ook zeker op muzikaal gebied overeenkomsten heeft. De muziek is pakkend, ritmisch en kruipt diep onder je huid, ondanks dat de atmosfeer bij vlagen behoorlijk bevreemdend en zelfs onderkoeld kan zijn. Door de strakke productie van Matthew Herbert wordt alles in zeer goede banen geleid. Andere associaties die de muziek oproept zijn die met Chicks On Speed, tUnE-yArDs, Bel Canto, AGF en M.I.A.. Maar eigenlijk is er door haar grillige aanpak net als bij tUnE-yArDs niet echt een vinger op de muziek te leggen. Dat is ook precies wat haar muziek zo woest aantrekkelijk maakt. Barbara brengt hier een wervelend geheel ten gehore waarvoor men ooit de term sensationeel heeft bedacht.

Luister Online:
Barbara Panther (album)

door Jan Willem Broek

North Atlantic Oscillation - Grappling Hooks

[2cd, Kscope/Bertus]

Vorig jaar debuteert het Schotse North Atlantic Oscillation met het door de pers zeer goed ontvangen album Grappling Hooks. De groep uit Edinburgh is dan al zo’n 5 jaar onderweg. Ze serveren originele en bovenal zeer gevarieerde rockmuziek, waarbij de basis voor een groot deel met elektronica tot stand komt. Ze zitten met hun geluid ergens tussen progrock, shoegaze, folk, wave, jazz en psychedelische muziek in. Daarbij staan ze altijd met beide benen stevig op de grond. Hun geluid is vol en bij vlagen behoorlijk stevig. Ondanks dat alle nummers in grote lijnen consistent zijn, zit er een hoop variatie in de steeds wisselende bijzondere details. Dat kunnen pianostukken, drum ’n’ bass intermezzo’s, elektronische vondsten, jazzriedels en saxofoonklanken zijn. Vrijwel alle songs zijn voorzien van sterke vocalen, die zowel hoog als krachtig zijn. Als je de muziek hoort kan je haast niet geloven dat de band slechts bestaat uit Sam Healy (zang, gitaar, keyboards, synthesizers, programmering, sax, percussie) en Ben Martin (drums, programmering, synthesizers), live aangevuld door bassist Chris Howard. Op volslagen unieke wijze hebben ze plek weten te veroveren tussen bands als Grandaddy, Sigur Rós, Low, Radiohead, Pink Floyd, Stabbing Westward, E.L.O., Beach Boys, Interpol en 65daysofstatic. Niet bepaald de minste namen, maar daarentegen ook niet bepaald de minste band. Sterker nog, een nieuwe sensatie lijkt geboren. Na vorig jaar toeren ze druk door, maar krijgt de band toch niet de aandacht bij het grote publiek die ze verdienen. Wellicht dat het album daardoor nu opnieuw uitgebracht, ditmaal als dubbel cd. Op de eerste schijf vind je gewoon het album. De tweede, extra schijf bevat 7 tracks waarvan 4 remixen, twee BBC live sessies en 1 prachtige cover van de klassieker “I Only Have Eyes For You”. Grappig nog is dat je in de remix van “Alexanderplatz” ineens een Nederlandse stem hoort; dat is best schrikken als je met je koptelefoon aan het luisteren bent. De tweede cd is zeker van toegevoegde waarde, maar onnodig om het uitstekende debuut op te sieren. Je krijgt gewoon alleen nóg meer waar voor je geld!

Luister Online:
Albumsampler

door Jan Willem Broek

S As In Assassins - S As In Assassins

[mcd, Subroutine]

In Groningen treden al sinds (mijn) mensenheugenis de betere alternatieve gitaarbands op. Niet alleen door het Eurosonic Noorderslag festival, maar gewoon ook daarbuiten is dat het geval. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat het Groningse label Subroutine een gitaarband als S As In Assassins oppikt. Het is een jong zeskoppig Rotterdams collectief bestaande uit Steven Kemp (zang, gitaar), Sascha Meijer (drums), Florian Veenhuis (bas, zang), Dennis Seaw (gitaar, zang) en Tim van der Ende (keyboards, effecten, zang) en is voortgekomen uit de bands Rats On Rafts en The Death Letters. Met hun gelijknamige, net zo lastig als de bandnaam uit te spreken debuut bewijzen ze de bij hen regelmatig gebruikte term “veelbelovend” te zijn ontstegen. Daarvoor hebben ze slechts 25 minuten nodig. Ze brengen stemmige indie rock, waarbij naast de pakkende dikwijls meerstemmige zang ook de sterke gitaar-, drum- en toetsenpartijen de dienst uitmaken. Ze larderen dat met allerhande effecten en subtiele details waarmee ze een geheel eigen smoel krijgen. De openingstrack past meteen al op een moderne wijze in het straatje van de Talking Heads. De zang van Steven zit ook wel dicht bij die van David Byrne, zij het dat hij wel echt een eigen geluid heeft. De muziek van de band is zowel tegendraads als toegankelijk. Ze brengen hun songs op avontuurlijke, explosieve, dynamische en soms experimentele wijze, zonder ooit de luisterbaarheid in gevaar te brengen. Dat maakt hun muziek ook zo intrigerend en gewoonweg lekker. De rustige stukken worden fraai afgewisseld met de harde, waarbij ze ook op prettig wijze variëren met de diverse ingrediënten. Naast de Talking Heads roept hun meeslepende muziek ook associaties op met bands als Tapes ‘N’ Tapes, Blur, Menomena, Erland And The Carnival en Efterklang. Van veelbelovend naar een grote belofte voor de toekomst. En de term “on-Nederlands goed” mag wellicht een negatieve bijklank hebben, maar ik zou deze in positieve zin (lees: S als in supergoed) willen gebruiken voor S As In Assassins. Onthoudt die naam!

Luister Online bij Bandcamp:
S As In Assassins (album)

door Jan Willem Broek

Music For No Movies - Violent Zen

[cd, Fluttery Records]

Na het Italiaanse En Plein Air op Fluttery records, komt ook de volgende release op het label daar vandaan. Bologna om precies te zijn, de stad van de beroemde saus. Music For No Movies is het soloproject van de gitarist/muzikant Federico Fantuz. Hij gooit op zijn debuut Violent Zen naast gitaren ook melodica, diverse objecten, synthesizers, percussie en allerhande effecten in de strijd. De basis wordt meestal gelegd met akoestische gitaren, waarover hij dikwijls zijn bijzondere bolognese saus giet. Hij maakt een soort verstilde imaginaire soundtracks, die alleen te dwingend zijn om echt tot dat genre te behoren. Maar het spreekt zeker tot de verbeelding. Je krijgt desolate meditaties, folkachtige stukken, ambient en bijna neoklassieke muziek al dan niet gelardeerd met Afrikaanse “desert blues” of psychedelische elementen. Federico laat zijn muziek voornamelijk voortkabbelen en brengt naar eigen zeggen passages in plaats van strak opgebouwde composities. Hierdoor wordt je op landerige wijze meegevoerd naar dromerige, biologerende klanklandschappen die soms van een andere planeet afkomstig lijken. Luister wat dat betreft maar eens naar het onaardse “Space Trees”, tevens de enige track waarbij een soort van koorzang in het achtergronddecors verstopt zit. Het is muziek die de dode momenten in en na de films en het echte leven op fraaie wijze kleur geeft. De meeste tracks zijn ondanks het desolate en uiterst melancholische karakter warm en van een breekbare schoonheid. Zijn composities houden het prettige midden tussen die van Gustavo Santaolalla, Robin Guthrie, Arvo Pärt, Richard Skelton, Marc Ribot, Tortoise, Le Trio Joubran, Toumani Diabaté, Jack Rose en een akoestische variant op Roy Montgomery. Dat zijn een hoop namen en het maakt de puzzel ook niet helemaal compleet, maar het geeft wel een indruk. Er wordt overigens in geen enkele track zen geweld aangedaan, maar aan de andere kant is niets zoals het lijkt met deze muziek. Ga het vooral via onderstaande link zelf beluisteren en ervaar het bijzondere van deze intrigerende muziek. Buitengewone pracht!

Luister Online:
Violent Zen (album)

door Jan Willem Broek

RaaskalBOMfukkerZ - Zeekoe Valuta

[cd, Toztizok Zoundz]

Meestal heb ik niet zoveel op met Nederlandstalige muziek. Maar meestal kom ik dan ook geen bands tegen zoals de RaaskalBOMfukkerZ. De groep rond Dr. Snoodaard en de Formulator (voorheen de Stille Vennoot) weet sinds 2004 te raaskallen op hoog niveau, veelal ergens vanuit Amsterdam en 3hoog achter of helemaal niet en dikwijls gekostumeerd. Hiermee brengen ze op niet al te serieuze wijze serieuze boodschappen over die artistiek maar ook politiek gekleurd kunnen zijn. Eerder heeft dat onder meer de releases Vennoten In De Schaduw, Het Zijn Die…, Robot Tot Het Volk Cassette, Hark Too! en Primitive Manifesto opgeleverd, in al dan geen formaat uitgebracht. Nu komen ze met een heuse cd op de proppen, fraai vormgegeven in een doe-het-zelf kartonnen hoesje. Achter deze Zeekoe Valuta zit nog een verhaal ook. De zeekoe zou namelijk in energieverbruik zo zuinig zijn dat het in deze tijden van crisis het nieuwe goud is. Ja mits je de zeekoe niet met een zeemeermin verwart of omgekeerd. Enfin, ik begin zowaar ook te raaskallen. Het is dan ook zeer aanstekelijk muziek of wellicht beter gezegd collagekunst. Daar waar Dr. Snoodaard de geluidsconstructies, synthesizers, samples, beats, achtergrondvocalen en effecten neerzet, baant de Formulator zich een weg door diverse bewuste en onbewuste teksten. De woorden worden supersnel voorgedragen, rap of crap, soms poëtisch en altijd onnavolgbaar. De muzikale omlijsting is soms haast sereen en filmisch, maar meestal ook onheilspellend en industrieel. Daarbij mengen de elementen uit de jazz, wereldmuziek, avant-garde, cabaret en andere genres zich onverwachts en ongevraagd maar altijd op welkome wijze. De teksten doen wel eens denken aan die van Lucebert, terwijl de muziek met robuuste Nederlandstalige zang ook herinnert aan Plan Kruutntoone. Daarbij zijn ze een soort De Jeugd Van Tegenwoordig voor gevorderen, een Tom Waits met een act op de Parade, groots en meeslepend als Faust en Art Zoyd, sampledriftig als Szeki Kurva, The Tape-beatles en Public Works, prettig gestoord als Mike Patton, wars als The Ex en De Kift, complex als Captain Beefheart en ongrijpbaar als The Residents. En dan alles met ADHD en totaal anders. Snapt u wel? Het is een klaterwaterval waarbij je gewoon gewillig meegesleept wordt en die meer dan intrigerend is. Er zijn diverse gasten, waaronder zowaar Curse Ov Dialect. De meestering is verder nog in handen van Arnold de Boer (zea, The Ex). De RaaskalBOMfukkerZ zorgen voor een compleet overrompelende luisterervaring. Ze hebben het raaskallen tot poëzie verheven en de waanzin zin gegeven. Raaskallen is het nieuwe goud zowaar ik je brom!

Luister Online bij Last.fm:
Zeekoe Valuta (albumsnippers)

door Jan Willem Broek