[cd, Ici D’Ailleurs]
Als je naar een show van Jochem Myjer kijkt, of je hem nou leuk vindt of niet, krijg je er zelf haast adhd van. Hetzelfde effect brengt Dorian Taburet teweeg als hij de bühne betreedt. Met zijn eenmansband Mein Sohn William gaat hij dan als een bezetene te keer op allerlei instrumenten en zingt, gromt en mompelt daar eveneens bij. Ook op zijn gelijknamige volledige debuut brengt hij op hoog tempo een ware wervelwind aan stijlen, van wave, pop en singer-songwritermuziek tot post-rock, jazz en elektro. Hij leeft zich naast zijn zang helemaal uit op instrumenten (of geluiden ervan) als elektrische en akoestische gitaar, drums, keyboards, strijkers, blaasinstrumenten, elektronische beats en samples. Zijn innemende zang is in het Engels en Frans. Daarnaast zet hij ook wel koorzang, geschreeuw en malle stemmetjes in. Hij komt met zijn frisse, energieke muziek ergens uit tussen The Cure, Xiu Xiu, Beck, Nick Drake, Hypo, Dog Faced Hermans, Pinback, Sufjan Stevens en Joy Division. Hoewel de lijst wellicht een duister en soms ingetogen geluid doet vermoeden, is de muziek toch vooral een opgewekte aangelegenheid, wat mede door het hoge tempo en de vele stuiterende beats en elektronische klanken komt. Met een melancholische gloed, dat wel. Na ruim 26 is het spektakel alweer voorbij, maar voor je gevoel heb je veel meer dan dat gekregen. Dat komt door de hoge dichtheid aan geluiden per seconde. Hierdoor duurt het wel voordat je adrenalinespiegel weer de normale waarde bereikt. Al met al is dit een heerlijk sensationeel en beklijvend plaatje geworden met een unieke sound.
Luister Online bij Bandcamp:
Until The End
door Jan Willem Broek
« Heroin In Tahiti - Death Surf | Main | Heligoland - Bethmale »
January 23, 2012
Comments
You can follow this conversation by subscribing to the comment feed for this post.
The comments to this entry are closed.
Intrigerend dit, JW! Doet me ook een beetje denken aan de vroege Bloc Party: dat gejaagde. Althans, dat liedje op Bandcamp. Ik houd wel van gekte. Danielson vind ik ook geweldig.
Posted by: Kees van den Berg | January 26, 2012 at 08:49 AM
Ja dat gejaagde zeker! Maar het is een lekker gek plaatje. Danielson ken ik niet zo goed. Met z'n familie vond ik er niet veel aan, maar jouw recensie doet me wel neigen naar een luisterbeurt :-)
Posted by: Jan Willem | January 26, 2012 at 09:34 AM
Dan zou ik 'Ships' van Danielson zeker niet overslaan...
Posted by: Kees van den Berg | January 26, 2012 at 09:41 AM