Er is in de loop der jaren een ijzersterke, haast heilige drie-eenheid ontstaan. Dan doel ik niet op die van de Vader, Zoon en Heilige Geest, hoewel er een soort parallel valt te trekken bij de Belgische groepen Flying Horseman, Dans Dans en Blackie & The Oohoos. De vader van dit alles is de eerstgenoemde, die in 2009 debuteert met de in eigen beheer uitgegeven Echoes, al wordt het in 2010 verschenen album Wild Eyes tot het officiële debuut gerekend. Fluweelzachte, duistere muziek waarin je of je nu wilt of niet meegezogen wordt. Een overrompelend en meeslepend debuut vol nachtelijke pracht die ergens tussen jazz, blues, post-rock, wave en singer-songwritermuziek eindigt. Of zeg maar een verfijnde en bovenal spannende mix van Joy Division, Bohren Und Der Club Of Gore, Boduf Songs, Nick Cave, The Gun Club, Dez Mona, dEUS en Woven Hand. Vanaf dan zal ik dan ook de jaartelling starten. In datzelfde jaar brengen tevens de bandleden, te weten de zusjes Martha en Loesje Maieu hun ontwapende gelijknamige debuut ten gehore. Zij vormen de etherische factor in het grote geheel, die ze in hun eigen groep nog meer weten te benadrukken en tot een hemelse aangelegenheid weten te maken. Hierin zetelen ook andere leden van Flying Horseman. Frontman Bert Dockx (zang, gitaar) maakt vanaf vorig jaar ook deel uit van het project Dans Dans, waarmee de “zoon” in dit verhaal gestalte krijgt met bezwerende experimentele muziek met een meer aards karakter. Een broeierige en mysterieuze scene is ontstaan. Vorig jaar verschijnt de tweede cd Twist van Flying Horseman. Je krijgt wederom zoveel moois met dezelfde invloeden en fraaie, afwisselende zang. Het is allemaal iets subtieler, waardoor er ook Talk Talk invloeden opduiken in het subtiele doch rijke geluid. Continu zit je op de punt van je stoel, omdat de spanning te snijden is. Maar het blijft beperkt tot beheerste noise erupties en daardoor boeiend tot het eind. Het vijftal brengt majestueuze post-folk blues-jazz, die weer op schitterende wijze als een mysterieuze, oneindige rivier de nacht in kronkelt. De vader van de drie-eenheid in al z’n glorie. Eén beet van een zekere appel is genoeg om van dit alles paradijselijk te kunnen genieten.
Nu komen deze Belgen onder leiding van Bert Dockx met hun derde staal van kunnen City Same City op de proppen, terwijl hij met zijn Dans Dans eerder dit jaar al een stevig visitekaartje heeft afgegeven met het album I/II. Naast Bert zijn het wederom Loesje Maieu (zang, synthesizer, percussie), Martha Maieu (zang, synthesizers, percussie), gitarist Milan Warmoeskerken (Beach, Condor Gruppe, Mittland Och Leo, Blackie & The Ohoos), drummer Alfredo Bravo (Blackie & The Ohoos) en bassist Mathias Cré (In-Kata, Quetzal) van de partij. Hoewel beide schijven van ruim 32 en 35 minuten best op één cd hadden gepast, kiezen ze ervoor deze te scheiden als het werkelijke beeld en weerspiegeling ervan in het water van een stad bij nacht. Ze brengen een omfloerst en uiterst raadselachtig geluid, waarbij je heerlijk in kunt verdrinken en dromen. De gedragen, pakkende en dikwijls getormenteerde zang van klasbak Bert krijgt regelmatig ruggensteun van de engelachtige vocalen van de zusjes Maieu. De band omzwachtelt dit alles met eigenzinnige, beklijvende post-rock, wave, experimenten, dark folk, blues, jazz en psychedelica. De ene keer verstild, op andere momenten uiterst ritmisch en soms ook hard. Je beleeft dit alles als een zwerver door de nacht, die de mysteries, desolaatheid en het gevecht met al het duistere in alle schoonheid en half dronkenschap weet mee te maken. Niets gaat vanzelf en niets krijg je cadeau, maar alles leidt tot voldoening en klopt gewoonweg. Hierbij wordt je gesterkt door een bevlogen doch fluisterende gids met twee engelen op zijn schouder. Flying Horseman brengt een unieke sfeer en dompelt je onder in een gedroomde, haast sprookjesachtige nachtelijke sfeer, die zacht is als velours, hard als de werkelijkheid en te mooi lijkt om waar te zijn. Toch is dat precies hetgeen ze brengen. Om compleet stil van te worden. Muziek als deze zorgt dat het leven even stilstaat en je de focus verschuift naar hetgeen alles om draait: de schoonheid, de waarheid en de essentie van alles. Een subliem album!
Luister Online viaSpotify:
City Same City
door Jan Willem Broek
mooie bandnaam. alles met paardennamen of nog beter zwanen is mooi !;-)
Posted by: brasi | November 01, 2013 at 06:07 PM