[2x cd, Erototox Decodings]
Het geweldige, prestigieuze label Erototox Decodings wordt in 2006 door Chandra Shukla in San Francisco opgericht, maar is inmiddels gevestigd in Asheville. Het is een microlabel dat zich toelegt op muziek, vrij geluid, beeldende kunst, optredens, online muziek en verkoopwaar, zonder een voorkeur te hebben voor een bepaald genre. Hoewel de output van het label tot nu toe vooral instrumentaal en experimenteel is, staat de deur eigenlijk voor iedereen open, bekend en onbekend, zo lang het maar creatief en origineel is. Zo behoren Steven Severin, White Stains, Helena Espvall en Andrew Liles ongetwijfeld tot de meer bekendere en zullen namen als Elisa Faires, Cotton Ferox en X A M B U C A minder snel een belletje doen rinkelen.
Maar onbekend hoeft niet onbemind te maken, zo bewijst de groep X A M B U C A wel met uitstekende releases. Hoewel dit in feite een soloproject van labeleigenaar Chandra Shukla is, werkt hij live dan wel op cd dikwijls met uiteenlopende artiesten samen. Deze muzikant heeft al een rijk muzikaal verleden als Splinter Test, waarmee hij in de jaren 90 met onder meer Genesis P-Orridge albums heeft gemaakt. Rond diezelfde periode laat hij ook van zich horen in de Qaballah Steppers, waarin ook Professor Shehab (Ebn E Sync) participeert. En dan zijn er nog eenmalige projecten als DiViD, Balanceman en Vacuum Tree Head en een gastoptreden in het leuke Tipsy waar hij sitarmuziek brengt. Shukla is al zo’n 22 jaar actief in de muziekwereld en heeft van abstracte en experimentele muziek tot industrial en trip hop uitgebracht. Van alles dus, net zoals hij met zijn label voor ogen heeft. De bandnaam wordt ook met hoofdletters geschreven en met ruimte tussen de letters. Muzikaal gezien wil Shukla ook letterlijk de ruimte of vooral vrijheid hebben om met zijn project allerlei kanten op te kunnen gaan. Nu komt hij na 4 fraaie releases met maar liefst 2 nieuwe cd’s aanzetten.
De eerste hiervan is カムィ, wat je natuurlijk gewoon als “kamuy” uitspreekt en “goden” betekent. Alle 13 albumtitels zijn in kanji geschreven, één van de drie Japanse schriften. De cd is dan ook opgedragen aan het Ainu volk, die wonen in Tohoku, Hokkaido, de Koerilen en Sachalin. Het is een volk met Russische en Japanse wortels dat altijd in de verdrukking is geweest. “Ainu” betekent “mens” is voor hen letterlijk het tegenovergestelde van “goden” ofwel “kamuy” dus. Eerder brengt hij op de cd Joulupukki (2011) al een eerbetoon aan het Sami volk. Op deze nieuwe cd integreert hij soms wel etnische elementen, maar verwacht geen puur etnisch album of iets dergelijk. Shukla is naast gitaar- en sitarspeler muzikaal de laatste jaren namelijk hoofdzakelijk elektronisch bezig. Wel is het zo dat hij het gevoel en het culturele erfgoed omarmt en meeneemt als invloed in zijn creaties. De cd opent met ijle en desolate klanken die niet eenvoudig te duiden zijn maar wel op spannende wijze weten te biologeren. Hierna krijg je dark ambient gelardeerd met allerlei fascinerende elektro-akoestische en psychedelische geluiden, die je aan de grond weten te nagelen. Shukla vervolgt daarna zijn pad met abstracte elektronica waarin je allerlei geluiden hoort komen en gaan en voor het eerst ook flarden van keelzang langs hoort komen. Zo blijft hij gedurende het hele album variëren en combineren, waardoor naast het eerder genoemde ook ritmische noise, drones, IDM, industrial, gothic, allerhande experimenten onder meer op de gitaar, synthesizer en laptop en diverse lastig te duiden sounds de revue passeren. Het levert een aangrijpend, boeiend en compleet eigenzinnig hoorspel op. Misschien kan je zijn muziek nog het beste duiden als grenzeloos en tot de verbeelding sprekende etno-concrète. Muziek met diepgang, mede door de boodschap die eruit spreekt. Het geheel is ook nog eens sterk gemasterd door Thomas Dimuzio. Als ik een poging zou doen deze sound te vangen, zou ik zeggen dat je moet denken aan een alsmaar wisselende, instrumentale hybride van Psychic TV, PAS, Akira Rabelais, Thomas Dimuzio, SPK, Vidna Obmana, Francis Dhomont, Legendary Pink Dots, Philippe Petit en Beaumont Hannant in de meest angstaanjagende productie van David Lynch. Een bij de keel grijpend unicum!
De tweede cd draagt al net zo’n heerlijke titel, namelijk уничтожение, hetgeen je uitspreekt als “unichtozheniye” en iets betekent als “uitwissing”. Shukla doelt hiermee duidelijk op de Russische annexatie van de Krim. Toch is zijn boodschap groter dan dat alleen. Met X A M B U C A wil hij mensen onderwijzen over andere volken, culturen en talen, met als resultaat om die diverse grenzen te trotseren en culturen te incorporeren waarbij verschillende rassen en culturen geen negatief punt maar een toegevoegde waarde binnen andere culturen gaan vormen. Een nobel streven! In de cd staat ook de boodschap dat hij wereldwijd tegen onderdrukking en neofascisme is. Met uiteenlopende elektronische klanken brengt hij een caleidoscopisch geheel waarbij hij zich op bloedstollend filmische wijze een weg baant door industrial, dark ambient, musique concrète, abstracte muziek en IDM. Soms bijna verstild en op andere momenten met haast militaristische ritmes of juist heel exotische. Maar wat hij ook laat horen, het is meeslepend, intrigerend, filmisch en bovenal duister en mysterieus. Zijn cd, die 15 tracks telt, weet je moeiteloos 74 minuten lang in de houdgreep te nemen. Er is niet echt een vergelijk bij deze unieke muziek, maar denk aan een geweldige kruisbestuiving van Black Lung, Venetian Snares, Pierre Henri, Akira Rabelais, Robert Normandeau, Von Magnet en Philippe Petit. Een grenzeloos en weergaloos meesterwerk!
door Jan Willem Broek
Comments