« Vicky Christina Barcelona: een overbelichte vakantiefoto | Hoofdmenu | Klap in je handen en zeg JA: TV on The Radio - Dear Science »

15 november 2008

Reacties

OMC

Prachtig! Had hem voor het eerst in hele lange tijd opgezet omdat ik wist dat dit er aan zat te komen (je moet er inderdaad zuinig op zijn) en het verbaasde me dat ik hem nog beter vond dan destijds (toen vond ik hem na 'Welcome Home' tijdelijk inkakken.) Een van mijn dochters zat overigens goedkeurend mee te luisteren, enige moment dat ze eng vond was toen ik "Demitsj inkorporeetet" meefluisterde. :) Ook raar dat je dat allemaal na zoveel jaar moeiteloos oprakelt.

Hiram

"toen vond ik hem na 'Welcome Home' tijdelijk inkakken"

Ja, volgens mij is met name kant drie (uh, ik bedoel liedje 5 en 6) altijd nogal onderbelicht gebleven, maar die heb ik altijd erg veel gedraaid; ook daarom wilde ik graag juist "Disposable Heroes" (trouwens ook een soort vingeroefening voor het tweede deel van "One") eens in het zonnetje zetten. Het "Leper Messiah" epistel was ook al een flink end op weg, maar dat is uiteindelijk toch gesneuveld; 't is al lang zat zo, niet ;)

clismo

Nu er toch een kenner aan het woord is en de woorden 'superknullige fill' ook zijn gevallen: Waar ik altijd moeite mee gehad heb is het middelste stukje uit de solo van Damage Inc. Daar gingen (en gaan nog steeds, heb ik net gehoord) voor mijn gevoel de gitaar en drums op een gruwelijke wijze uit de maat. Ligt dat aan mij, en/of heeft het iets te maken met rare oplopende triolenafstapjes?

OMC

"toch ook wel een beetje dankzij, Lars' zelfverzonnen maatsoort in het couplet."

Dat doet me denken. Las ooit per ongeluk een interview met Lars in Music Maker en het is me altijd bijgebleven dat hij daar in stelde dat hij gewoon drumde zoals hij zelf wilde en geen idee had van maatsoorten, waar een hele zurige terzijde van de redacteur op volgde. Zo naar, nooit meer een Music Maker gelezen.

Hiram

"dat hij gewoon drumde zoals hij zelf wilde en geen idee had van maatsoorten"

Zo klinkt het ook, en het maakt meestal (= als de riffs maar goed genoeg zijn) inderdaad ook niet uit, vooral ook omdat Hetfield op de één of andere manier Ulrich feilloos aanvoelt. Als je dat af en en toe hoort/ziet live of in het oefenkot, hij hoeft niet eens naar hem te kijken, alleen daar verdient James al een medal of honor voor. Je kan ervan zeggen wat je wil, er is wel een heel bijzondere chemie tussen die twee, muzikaal en anderszins.

"Ligt dat aan mij, en/of heeft het iets te maken met rare oplopende triolenafstapjes"

Dat laatste :) Ze doen het niet retestrak, maar de gitaren spelen idd triolen (drie tellen over een vierkwarts maat heen), en Lars speelt een 'Lars', en daarom houden we van hem ;)

Hiram

Overigens is er nog wel een verschil tussen 'geen idee hebben van maatsoorten' en ze ook daadwerkelijk niet spelen. Er zijn genoeg autodidacten die zich onbewust / op gevoel wel keurig aan de regels houden. Trouwens heb ik en volgens mij velen met mij wel sterk de indruk dat Lars echt enorm veel slechter is gaan spelen naarmate de leeftijd vordert. Of valt het idd gewoon meer op nu de riffs het niet meer kunnen camoufleren?

OMC

"Overigens is er nog wel een verschil tussen 'geen idee hebben van maatsoorten' en ze ook daadwerkelijk niet spelen."

Dat is duidelijk. ;)

clismo - de ballen verstand van maatsoorten

Ah! Dank!

Martijn

Volgens mij moet Lars veel oefenen om goed te zijn. Vroeger was hij nog jong en ambitieus en deed hij dat, nu is hij liever aan het jetsetten en kunst aan het verzamelen.

bas

lars oefent genoeg. als je elke dag met je band op het podium staat word je vanzelf beter. zo niet, dan heb je waarschijnlijk even weinig talent als meg white (bij wie ik nooit kan ontdekken of ze expres zo slecht speelt). het rare bij lars is dat hij inderdaad steeds slechter is gaan spelen door de jaren heen. zeer vreemd.

De reacties op dit bericht zijn afgesloten.