Het schaduwkabinet: week 30 - 2010

Gelukkig, gezien de Loveparade, houden subjectivisten niet van de liefde. Seks met dode dieren niet meegerekend. Nee, wij hebben het meer van navelstaarderijen naar onze eigen hitparades zoals die in onze lijstjes uit het:


We luisterden naar: Autechre (2x), Pan Sonic, Pan Sonic & Keiji Haino, Modern English, Max Richter, Joanna Newsom, Aidan Baker, Solex Vs. Cristina Martinez + Jon Spencer, Lotte Kestner, Propaganda, آمید, Zombiekrig en Teymur Nadir & Rustam Mamedov.

---

 
Autechre – Oversteps
Autechre – Move of Ten
Oversteps had ik al langer, Move of Ten net gekregen, en het zijn simpelweg de beste AE releases sinds EP7. De moeilijkdoenerij is niet voorbij (gelukkig), maar het zit allemaal niet meer zo potdicht gesmeerd, er mag weer melodie doorklinken, en de gemankeerde funk van ‘Etchogon-S’ is zowaar dansbaar; zoals wel meer ritmes richting de schuddende onderbuik gaan. Fenomenaal, allebei.

Pan Sonic – Gravitoni
Pan Sonic & Keiji Haino – In The Studio
De uitvinders van de ‘power-electronics’ doen net als AE aan abstracte elektronica maar lijken in niets op elkaar. Pan Sonic heeft een totaal eigen geluid: wreed, bruut, schurend, kil, en toch met een onverwacht swingende ondertoon zo hier en daar. Gravitoni doet wat denken aan de eerste cd van Kesto (234.48:4), hun vierdubbelaar van enkele jaren geleden. “Een sublieme psychedelische trip door een postapocalyptische toekomst” zei ik daar toen van, en zo klinkt het eigenlijk nog steeds. En dat is bepaald geen probleem.
Met Keiji Haino erbij wordt het nog wat abstracter en kom je voornamelijk in een donkere dronewereld terecht. Net ontdekt, dus hier moet ik nog eens goed voor gaan zitten.

---

 
Modern English - Soundtrack (cd, Darla)
Na de eerste twee fantastische cd’s Mesh & Lace (1980) en After The Snow (1982) op 4ad zit de klad er bij Ricochet Days (1984) al een beetje in. Daarna lijkt Modern English ten dode opgeschreven, ook al brengen ze nog 3 niet nader te vermelden cd’s uit. Toch als je dan 26 jaar na hun laatste verdienstelijke en 14 jaar na hun officiële wapenfeit ineens weer wat verneemt van de band via het leuke indie label/mailorder Darla wordt mijn nieuwsgierigheid toch weer geprikkeld. En terecht zo blijkt, want hun zevende cd Soundtrack is een album vol hoogtepunten. Het merendeel bevat uitstekende indie waar Wire het ook wel voor zou doen. De titeltrack vormt zelfs een nieuw hoogtepunt in hun oeuvre. Natuurlijk kan je de cape gewoon in de kast laten hangen, maar om nou te zeggen da het overloopt van muziek die je perse overdag draagt, nee. Wellicht omdat zanger Robbie Grey en de zijnen (met nog 1 ander oorspronkelijk lid van het eerste uur) weer samenwerken met hun producer van weleer Hugh Jones en de legendarische ontwerper Vaughan Oliver van 23 Envelope? Wat een enorm aangename verrassing dit!
Luister Online bij YouTube:
Soundtrack (To A Life)
Luister Online bij Myspace:
Bomb / Soundtrack (To A Life)


Max Richter - Infra (cd, 130701/Fat Cat)
Het principe van elektronica, samples en klassieke muziek is aan Max Richter wel toevertrouwd. Of dat nu soloalbums, balletstukken of soundtracks zijn, hij drukt zijn droefgeestige stempel altijd. Hij heeft zo al meerdere indrukwekkende albums gemaakt. Sterker nog, hij heeft pure, onversneden melancholie perfect op de harde schijf weten te vatten en dat is op zijn nieuwste cd, een stuk oorspronkelijk voor ballet, niet anders. Hij wordt op met zijn elektronica en pianospel omringt door adembenemende (alt)viool- en cellopartijen van zijn gasten. Dit levert ingetogen muziek op die weer door merg en been gaat. Ontroerend goed!
Luister Online bij Soundcloud:
Infra (albumsnippers van 1:30)


Joanna Newsom - Have One On Me (3cd, Drag City)
Ik ben uiteindelijk toch gezwicht voor het imponerende drieluik van zangeres/harpiste/pianiste Joanna Newsom. Ik vind het wel een album om helemaal voor jezelf te houden. Dit is geen album om te delen. Je kijkt Newsom dikwijls naakt op de ziel en daar horen geen anderen bij. Ze weet op een bijzondere manier tussen Kate Bush, Vashti Bunyan, Owen Pallett en CocoRosie uit te komen.
Luister Online bij YouTube:
’81


Aidan Baker - Songs Of Flowers & Skin (cd, Beta-lactam Ring)
Dat de Canadese gitarist Aidan Baker van Nadja en Arc ook een heel andere kant heeft bewijst hij wel met dit album, hoewel hij solo regelmatig heel anders uit de hoek kan komen. Overigens betreft het hier een heruitgave op cd van zijn downloadalbum uit 2005. Niet de gebruikelijk drones, metal of andere experimenten, maar iets dat neigt naar shoegazermuziek of iets anders dat zo op 4ad of Creation had gepast. Neigt, want de krakende geluiden, de unheimische atmosfeer en het slopende tempo maken dat het toch een behoorlijk duister album wordt. Hypnotiserende duisternis.
Luister Online:
Songs Of Flowers & Skin (albumsnippers)


Solex Vs. Cristina Martinez + Jon Spencer - Amsterdam Throwdown King Street Showdown! (cd, Bronzerat)
Liesbeth Esselink ofwel Solex staat bekend om haar frisse, originele manier van muziek maken. Ze gebruikt daarvoor vele platen en cd’s uit haar inmiddels opgedoekte platenzaak en begin dan in een studio (daaronder) met het betere knip- en plakwerk en componeren. Dat zingt ze dan pakkend in en klaar. Nu heeft ze 3 jaar lang materiaal uitgewisseld met het echtpaar Cristina Martinez en Jon Spencer, beide uit Pussy Galore en Boss Hog. Liesbeth doet haar welbekende ding en de andere twee voegen er vuige blues, funk en rock aan toe. Ja en dan kom je op een bijzondere buitencategorie van de muziek uit die rete-interessant is. En een optelsom van alle genoemde bands. Fijn, heel fijn.
Luister Online bij Myspace:
Dog Hit / Racer X


Lotte Kestner - China Mountain (cd, Anna-Lynne Williams)
Helemaal gemist dit soloplaatje uit 2008 van Anna-Lynne Williams van Trespassers William. Het is me niet helemaal duidelijk waarom ze voor dit alias heeft gekozen, maar daar zal vast een te googlen reden voor zijn. Maakt verder ook niets uit, het gaat per slot van rekening om de muziek. Die mag er wezen. Fragiele singer-songwritermuziek, her en der door gasten (onder meer Jeff Martin van Idaho) op piano, zang, drums, elektrische gitaar en viool ondersteund. Maar de breekbare zang en akoestische gitaar van Anna-Lynne ik bedoel Lotte zijn al voldoende om je volledig te betoveren. Fluiterrijke pracht.
Luister Online bij Myspace:
Crush The Bird / Temperature


Propaganda - A Secret Wish (2cd, Salvo/ZTT)
De geweldige Duitse synthesizerband brengt 25 jaar na hun meest succesvolle plaat A Secret Wish (1985 dus) deze nogmaals uit, maar nu als dubbel cd. De band die in 1982 opgericht is door toetsenist Ralf Dörper, die daarvoor de band Die Krupps verlaat (waar hij in 1989 overigens weer terugkeert). Samen met Michael Mertens, Claudia Brücken en Susanne Freytag en producers Trevor Horn en Paul Morley kent de band een ongekende creatieve periode. De muziek loopt uiteen van synthpop liedjes als “Duel” en “p:Machinery” tot technische hoogstandjes als “Dr. Mabuse” waarbij het gebruik van nieuwe technieken en samples worden losgelaten op de muziek. Een voorbeeld van hoe experiment en luisterbaarheid goed samengaan. Op deze dubbelaar krijg je de originele cd aangevuld met vinylversies, 12”-es, demo’s en nog niet eerder verschenen tracks. Dit album is een absolute mijlpaal en nu nog eens extra aantrekkelijk gepresenteerd. Ouderwets genieten.
Luister/kijk Online bij YouTube:
Duel
p:Machinery
Dr. Mabuse

---

 
آمید شب میلاد
De oorlogsveteraan met het fluwelen stemgeluid meldt zich weer aan 't front met Shabe Milad. De technobeats van vorige album Entezaar zijn here to stay, hoewel er gelukkig ook wel ruimte is voor de mijns inziens veel interessantere ritmes, zoals bandari. Fijn plaatje, maar Victory blijft wat mij betreft toch wel het hoogtepunt uit Omids catalogus.

Zombiekrig Andantagstillstånd
De kistbekleding is al zwaar aangetast voor de zombies ten strijde trokken, fluweel is ver te zoeken bij deze Zweedse neo-thrashers. De stem is buitengewoon smerig en dat past heel erg goed bij de rauwe thrashriffs. Niet revolutionair maar zo lekkerrrrrrr!

Teymur Nadir & Rustam Mamedov Varmı bir insan?
Teymur Nadir is(was?) lid van ColDünya, de Azerbeidzjaanse progband die het adembenemende maar schandalig korte Oyanış maakte met muğam-coryfee Alim Qasımov. Werk van ColDünya zelf was wat wisselvalliger. Samen met Rustam Mamedov wordt vooral de donkere kant van die band benadrukt en dat levert een fraai EP'tje op. En net als die adembenemende EP down te loaden van Rockzone.az, voor kratis.

Comments

[Geplaatst door: André]

@JWB: Het toeval wil dat die Lotte Kestner een week of twee geleden bij mij op de deurmat plofte. Ik had 'm destijds ook over het hoofd gezien. fraai werkje.
Vorig jaar Trespassers William samen met Glissando live in Duisburg (of all places) gezien.
Fabelhaft. Die stem is zooo vreselijk mooi om aan den lijve te ondervinden.
En tevens een mooi excuus om nog even naar die fraaie Videotape-cover te linken:
http://www.youtube.com/watch?v=Tvk7ce2toys

[Geplaatst door: Ludo]

die "nieuwe" Solex is erg leuk ja. Jon's gewauwel doet me denken aan het intro van Bran van 3000's Drinking in LA (beetje een vergeten hit) Ring-a-ding ding!