Gerrit Komrij, dichter in het vaderland. Ook bloemrijk zijn onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Sylvi Alli & Various Artists, Niyaz, Richard Skelton, Köhn, Alt-J, Actress, Sugar, Änglagård, Jhené Aiko en Jon Mueller & James Plotkin. En lazen: Christine Otten.
Sylvi Alli & Various Artists - Flamingos the soundtrack (cd, Vertical Pool)
De experimentele zangeres/muzikante Sylvi Alli heeft al diverse werken op haar naam staan die ergens tussen wereldmuziek, avant-garde, elektro-akoestische muziek en gothic uitkomen. Daarbij voorziet ze ook meer dan eens films van haar man Antero Alli van muziek. Dat is ook het geval op deze nieuwe schijf, waarbij ook Michelle Bellerose, Matt Baldwin, Sanaa Taha en Artemisia Black 4 van de 14 tracks voor hun rekening nemen. Sylvi brengt op haar eigenzinnige wijze covers van oude jazz, blues en rocksongs. Zo worden onder meer “Fever”, “I Put A Spell On You” en “Fly Me To The Moon” op experimentele en duistere wijze vertolkt. Het levert een bijzondere, gevarieerde en tevens lekkere cd op.
Luister Online: (tracks starten automatisch ergens op de pagina’s)
Sylvi Alli - I Put A Spell On You
Sanaa Taha - Summer
Niyaz - Sumud (cd, Six Degrees)
Een paar weken terug al getipt door Martijn. Dit is na Niyaz (2005) en Nine Heavens (2008) het derde album van het trio rondom de Iraans-Amerikaanse zangeres Azam Ali. Naast haar prachtige soloplaten is ze eerder ook te horen in de groep Vas. De groep wordt gecompleteerd door de Iranese gitarist Loga Ramin Torkian (Axiom Of Choice) en de Amerikaanse drummer/toetsenist Carmen Rizzo. Ze brengen een wereldse mix waarbij muziek uit Turkije, Afghanistan, Iran en Palestina van lekker duistere beats en Indiase ingrediënten voorzien worden. Dit mengen ze met vele traditionele instrumenten als saz, oud, tablas, santoor, robab, djumbush en gitaar, al dan niet met de hulp van gasten. Onder hen ook Naser Musa en AR Rahman. Het zorgt voor een smakelijk, werelds geheel gehuld in een nachtelijke atmosfeer.
Luister Online bij Soundcloud:
Parishaan / Dertli / Mazaar / Rayat Al Sumud
Richard Skelton - Verse Of Birds (2cd, Corbel Stone Press)
Deze Britse muzikant brengt naast solowerk ook albums uit als A Broken Consort, Carousell, Heidika, Clouwbeck, Riftmusic en AR, al dan niet in eigen beheer uitgegeven. De basis voor zijn muziek wordt in feite gelegd door de dood van zijn vrouw in 2004. Hij gebruikt zijn muziek als verwerkingsproces voor die tragedie. Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze muziek, die hij meestal met gitaar en viool creëert, doorgaans zeer droefgeestig is. Maar tegelijkertijd ook wonderschoon. Datzelfde geldt voor zijn nieuwe dubbel-cd. Hij brengt een kleine twee uur lang weer ijzingwekkend mooie muzikale tragedies. De desolate muziek, die ergens tussen neoklassieke, drones en ambient uitkomt, weet je diep te raken en dikwijls aan de grond te nagelen. Een verbluffend album, dat ook nog eens fraai verpakt is.
Luister Online bij Soundcloud:
Disc 1 (preview)
Disc 2 (preview)
Köhn – Soulastalgia (LP, Deep Distance, 2012)
Deep Distance is een offshoot van het Great Pop Supplement label, geïnspireerd door de zelf uitgegeven lp’s van Conrad Schnitzler in de jaren 70. De overeenkomsten zijn hoezen in één effen kleur en kosmische krautmuziek. Op deel 3 is het de beurt aan Jürgen de Blonde, ook wel bekend als Köhn. Op Soulastalgia brengt hij enkele recente liveopnames bijeen, en komt dan ergens uit tussen de spacende synth van We Need More Space In The Cosmos en de minimalistische geïmproviseerde orgelklanken van het vorig jaar uitgebrachte Random Patterns. Door het ontbreken van livegeluiden kun je deze plaat gerust zien als een volwaardige release, dat in kwaliteit niet onder doet voor zijn studioalbums. Uitgebracht in een editie van 250 stuks, of te koop als download via Bandcamp.
Alt-J – An Awesome Wave
Actress – R.I.P.
Twee keer lekker arty. De bandnaam Alt-J schijn je geloof ik met een driehoekje-symbool te moeten weergeven, maar als ik 'alt J' op mijn toetsenbord tik, hoor ik enkel 'ping'. Qua muziek is de band al even ondefinieerbaar. Indiepop met een aandoenlijk zoekende (en verkouden) zanger, zeker, maar ook rare interludes en een hoop meerstemmige passages. Wie de klappers wil horen moet geduld hebben. Bloodflood begint met een heerlijke sample van een schoolklas; het 'dag juf tot morgen' gevoel wordt zo letterlijk fraai ingepast. Taro is nóg sentimenteler, dankzij de invallende 'dans la vallée de Dana'-fluitjes en violen.
Actress doet in fröbeltechno. Als de beats rechtdoor industriële constructies opbouwen hoeft 't niet zo van mij, maar men vindt hier ook een hele hoop uitstekende ambient en glitchy geritsel en gefrutsel. (Het fantastische Jardin moeten ze als speeldoosje uitgeven.) R.I.P. is één keer echt magisch, daarna gewoon tof.
Sugar – Copper Blue
Goede tip van (de vrienden van) Manuel Quinziato. Bob Mould op zijn toegankelijkst, geloof ik. Zelfs de Foo Fighters zijn niet ver weg.
Christine Otten – Engel en andere muziekverhalen
Had nog nooit van haar gehoord. Mensen spreken van een schande. Dit is namelijk Subjectivistisch muziekschrijven van de bovenste plank. (En ze heeft jarenlang voor de NRC gepend, misschien nog wel?) Een bundel lang achtervolgt ze vooral eigen obsessies (heerlijk!), en projecteert die vervolgens op haar geliefde artiesten. Die zijn veelal uit Wales afkomstig. (Dylan Thomas wordt bijzonder vaak aangehaald). John Cale en Nico komen langs, en Gorky's Zygotic Mynci. Ik checkte meteen hun oeuvre, Ottens tip is (terecht) Spanish Dance Troupe. Het mooiste verhaal is fictief, daarin treffen we een Nick Drake-broer en een broeierige zus, die een crisis beleven met op de achtergrond heel veel Sandy Denny. Een thema wat Otten verder uitbeende in Blauw Metaal, die gaat op de 'nog te lezen'-lijst.
Änglagård Viljans Öga
Prog was lang een vies woord, maar er lijkt toch echt wel een herwaarding danwel revival aan de gang met bijvoorbeeld de recente albums van Opeth en Motorpsycho/Storløkken. Änglagård was door hun heavy Mellotrongebruik op hun debuut Hybris in 1992 al een anachronisme. De Zweden zijn niet erg productief (dit is hun derde album) maar áls ze een plaat maken is hij wel erg goed. Landberk en Anekdoten komen niet alleen in geografische zin uit de buurt, om maar te zwijgen van de rijke Zweedse traditie van de jaren zeventig. De vocalen zal niemand missen (die waren geen sterk punt op eerder werk) en bij vlagen is het anno 2012 wat pittger (moderner, zelfs), maar als je Hybris en Epilog te gek vond kan het eigenlijk niet mis gaan met Viljans Öga.
Jhené Aiko Sailing Soul(s)
Het was een beetje broeierig weer afgelopen week en dat kan ook gezegd worden van de R'n'B op deze mixtape. Inventieve producties die goed passen bij Aiko's sexy vocalen. De gasten (waaronder Drake en Kanye West) verstoren met hun gebral de zwoele sfeer wel een beetje, maar al met al toch een erg prettige collectie liedjes. Benieuwd waarin het te verschijnen 'echte' album Souled Out gaat verschillen.
Jon Mueller & James Plotkin Terminal Velocity
Plotkin op gitaar en elektronica en Mueller op percussie doet zoals verwacht een beetje denken aan Plotkins album met Tim Wyskida. In traag tempo sluipen mysterieuze ambient en vervaarlijke drone je speakers uit, met een soort ingehouden agressie in zich die het spannend houdt. Kortom, meer broeierige klanken, maar dan heel anders.
Plotkin Mueller - Terminal Velocity from (((unartig))) on Vimeo.
Reacties