« Het schaduwkabinet: week 52 - 2014 | Hoofdmenu | Jaarlijst 2014: Bas »

25 december 2014

Reacties

EvR

Mooie bijdrage dit. Alleen Wes Anderson gezien: mooie plaatjes, maar veel te langdradig.

Ludo

ah! :) is er gelukkig toch nog van gekomen. Ik weet wat ik 1 januari lees.

OMC

Pheew, tijdige herinnering aan achterstallig onderhoud van wat Japanse regisseurs (die R100 lijkt oa. een inkoppertje.) Waarvoor dank.

(en gelukkig ben ik niet de enige die dat prentenboekgevoel bij Grand Hotel Budapest kreeg)

Ludo

het werd één dagje eerder.

als altijd weer doorwrocht :) fijn, fijn.

ik tel als meeschrijver alvast 16 titels, dus dat is prima.

'Liedje af? Belonen we dat met een film.'

Excellent. en ik jat dat even als goed voornemen.

Scarecrow wordt de nieuwe Straight Time van déze januari!

Wajdja, zo grappig ook (stiekem) :)

Dat is wel het laatste onderwerp waar ik Gondry verwachtte. Benieuwd.


Bij de tegenvallers zijn we het zowaar een keer oneens. (Althans van de 3 die ik zag)

Misschien is Spall beter in een ensemble-cast.

"Niet dat je voelt dat je moet lachen, maar dat je gewoon moet lachen"

zoals Hong zou zeggen: hahaha :)

Goffer, Like Father, Like Son kreeg ik niet te pakken (en toen niet meer aan gedacht) Geen echt lekker 'googlebare' naam zogezegd...

Die premisse van R100, al eerder om zitten gniffelen. Ik zie wel een tv-formatje.

Child's Pose: de autospiegel :)

Zo prachtig aan Deux Jours dat de vrouw zélf eigenlijk óók best egoistisch is.

Olaf K.

Ja, inderdaad, we zijn het een paar keer echt onees (al is er toch ook zeker weer de nodige overlap). En als ik jouw beschrijving van "We are the best!" lees denk ik ach het was toch eigenlijk ook wel heel lief.

Ben in zekere zin wel jaloers op jouw nummer-1 ervaring. Zo'n film die voor jou gemaakt lijkt en waar je emotioneel uitkomt, daar ben ik dit jaar niet tegenaan gelopen.

Two faces of January. Ik wil het er niet eens meer over hebben.

Boyhood is duidelijk een film die blijkt te polariseren. Had ik niet verwacht. Ik moet zeggen dat ik het groeiproces van een GEWONE jongen juist wel aansprekend vind. Het is voor mij hetzelfde met die Before-trilogie. De kritiek is dat die mensen niet veel bijzonders te zeggen hebben. Nee, en dat onder meer maakt het juist zo invoelbaar. Maar het is lastig hoor, want ik zie ook dat je deze persoon te saai vindt om te volgen.

L'inconnu du lac kwam ik moeilijk door. Ik betrapte mezelf erop dat ik het ongemakkelijk vond om al die pielemuizen in beeld te zien. En ongemakkelijk, dat is natuurlijk meestal een goed teken. Dan wringt er iets.

Selfish giant vond ik teveel volgens het boekje. Die knopjes en je hebt een kitchen sink. Al vond ik het slot wel heel mooi geloof ik. Nog zo'n knopjes-film (voor mij): de laatste van Zhang Yimou, "Coming home".

En wat je zeg over Cotillard inderdaad. Ze neigt naar zelfmedelijden (zeker met die halfslachtige zelfmooredpoging). Het zijn echte mensen.

Dank voor je reactie en je eigen lijst Ludo! Ga ik enorm mijn voordeel mee doen.

Ludo

thx! :)

Coming Home was vrij sneu ja. Selfish Giant vond ik genoeg magie bevatten om de standaard-elementen te verdoezelen.

hihi L'Inconnu du Lac. Als ze op het strand záten kon ik het goed hebben, van de 'andere' scenes waren er wel wat teveel. Maar ik vond die Johan Boskamp-boeddha wel een van dé karakters van het filmjaar.

Wat betreft Boyhood, ik had eigenlijk al zoiets van hmff laat maar toen Ethan Hawke daar weer aan kwam lopen. Alsof het toch die Before-trilogie opnieuw was, maar dan met wat andere parameters.

Her was inderdaad absoluut zeldzaam en.. pffff damn. Customized for me indeed. Film 2.0. :)

Gert

Fijne lijst. Altijd goed om een film op 1 te zien staan die ik nog niet gezien heb. Our Sunhi staat nu boven aan mijn lijstje met achterstallig onderhoud, op de voet gevolgd door Man Of Marble en Rich Hill.

De reacties op dit bericht zijn afgesloten.